Eleanor_Steber

About ‘Knoxville, Summer of 1915’ by Samuel Barber

‘Knoxville, Summer of 1915’, is, apart from Adagio, perhaps the best-known work by the American tone poet Samuel Barber, who is still being blatantly and infamously neglected in the Netherlands.



Barber composed the piece after James Agee’s prose poem in 1947, when his father was on his deathbed. The nostalgia and wistfulness, the longing for the old days, for the time when you were a child and everything was taken for granted, all that immediately appealed to him. But there was more. Agee, who was more or less a peer of Barber’s, wrote the poem in memory of his own father who had died in a car accident in 1916, after which the family left Knoxville, never to return.



‘Knoxville, Summer of 1915’ was first performed by Eleanor Steber in 1948, after which the song would remain attached to her name for a long time, despite renditions – brilliant at times – by many leading sopranos such as Leontyne Price, Dawn Upshaw and Roberta Alexander.

Eleanor Steber:


Leontyne Price


Renée Fleming also has included the song in her repertoire.  She recorded it in 2016 for Decca, with the Stockholm Philharmonic Orchest onder hun Finse dirigent Sakari Oram

Over Knoxville, Summer van 1915 van Samuel Barber

‘Knoxville, Summer of 1915, is misschien op Adagio na, het bekendste werk van de in Nederland nog steeds schaamteloos en schandelijk verwaarloosde Amerikaanse toondichter Samuel Barber.

Barber componeerde het stuk in 1947 naar het prozagedicht van James Agee, toen zijn vader op zijn sterfbed lag. De nostalgie en de weemoed, het verlangen naar vroeger, naar de tijd toen je nog kind was en alles vanzelfsprekend, dat alles sprak hem meteen aan. Maar er was meer. Agee, die min of meer een leeftijdsgenoot van Barber was schreef het gedicht ter nagedachtenis van zijn vader die in 1916 bij een auto-ongeluk was omgekomen waarna de familie Knoxville verliet om er nooit meer terug te keren.

‘Knoxville, Summer of 1915’ werd voor het eerst uitgevoerd door Eleanor Steber in 1948, waarna het lied nog lange tijd aan haar naam verbonden zou blijven, ondanks de – schitterende soms – vertolkingen door veel vooraanstaande sopranen zoals Leontyne Price, Dawn Upshaw en Roberta Alexander.

Eleanor Steber:

Leontyne Price:



Ook Renée Fleming heeft het lied op haar repertoire staan.  Zij heeft hem 2016 voor Decca opgenomen, met het Stockholm Philharmonisch orkest onder hun Finse dirigent Sakari Oramo.

Fleming over Barber:

‘Knoxville, Summer of 1915’ stond ook op het programma van haar Amsterdamse recital op maandag 28 augustus 2017, dat zij zong onder begeleiding hetzelfde orkest en dezelfde dirigent.

Minnie’s van Gigliola Frazzoni en Eleanor Steber

fanciulla-emmy

Emmy Destinn (Minnie) bij de première van La Fanciulla del West

Vrouwen van Puccini zijn nooit eendimensionaal. Dat staat ook in zijn muziek, maar wie kan nog de bedoelingen achter de noten lezen? Goede Minnie’s zijn tegenwoordig schaars en om de beste tegen te komen, moet men teruggaan naar de jaren vijftig/zestig

Net als Salome wordt Minnie door mannen geliefd/begeerd. Ja, zegt u, zij is ook de enige vrouw in de enkel door kerels bewoonde ruwe wereld van goudzoekers. Maar zo simpel ligt het niet. Zij woont helemaal alleen in een afgelegen hut en een paar minuten nadat ze een vreemde man heeft ontmoet, nodigt ze hem bij haar thuis uit. Ze rookt en drinkt whisky. En ze houdt van een spelletje kaarten, desnoods vals.

In de scène voorafgaand aan het pokerspel zegt zij tegen de sheriff: “Wie ben jij, Jack Rance? De eigenaar van een speelhol. En Johnson? Een bandiet. En ik? De eigenares van een bar en een speelhol, ik leef van whisky en goud, van de dans en de faro. We zijn allemaal dezelfden! We zijn allemaal bandieten en bedriegers!”

fanciulla-tebaldi

Renata Tebaldi als Minnie

En nu wil ik het met u niet over Renata Tebaldi hebben, al was zij één van de grootste (zo niet dé grootste!) Minnie’s ooit. Zij had het geluk om over een exclusief contract met een vooraanstaande platenmaatschappij (Decca) te beschikken, iets waar haar collega’s alleen maar van konden dromen.

fanciulla-frazzoni

Gigliola Frazzoni als Minnie met Franco Corelli (Johnsosn)

Vandaar ook dat, op een enkele opera-diehard na, weinig mensen ooit hebben gehoord van Gigliola Frazzoni of Eleanor Steber (om er maar twee te noemen). Geloof mij: geen van beide doet voor Tebaldi onder. Let alleen maar op de scala aan emoties die ze tot hun beschikking hebben. Zij huilen, snikken, schreeuwen, brullen, smeken, lijden en hebben lief. Verismo ten top. Je hebt geen libretto nodig om te snappen wat hier aan de hand is.

fanciulla_steber_delmonaco_guelfi

En zij zingen, en hoe! Alle noten zijn er. Er wordt niet gesmokkeld. Nou ja, tijdens een live uitvoering wil wel eens iets misgaan, maar dat is live, dat is drama, dat is opera. En laten wij wel zijn: als je poker speelt met als inzet het leven van je geliefde, denk je niet aan belcanto.

ELEANOR STEBER

fanciulla-steber

De opname met de Amerikaanse Eleanor Steber werd geregistreerd in 1954 tijdens de Maggio Musicale in Florence (Regis RRC 2080). Steber’s sopraan is zeer warm en ondanks de hysterische ondertonen van een bijna volmaakte schoonheid.

Gian Giacomo Guelfi maakt een verpletterende indruk als Rance en de twee samen… nou, vergeet Tosca en Scarpia maar! Ik houd niet van Mario del Monaco, maar Johnson was een rol waarin hij werkelijk groots was. Mitropoulos dirigeert zeer dramatisch met theatrale effecten.

De opname is ook op Spotify te vinden:


GIGLIOLA FRAZZONI

fanciulla-fraz

De registratie met Gigliola Frazzoni werd opgenomen in La Scala, in april 1956 (o.a. Opera d’Oro1318). Frazzoni zingt zeer aangrijpend: het is niet altijd even mooi, maar wat een drama!

fanciulla-del-west

Franco Corelli is wellicht de meest aantrekkelijke bandiet uit de geschiedenis en Tito Gobbi als Jack Rance is een luxe. Hij is, wat je noemt een vocale acteur. In zijn voordracht hoor je machtswellust en geilheid, maar ook een soort van sentimenteel liefdesverlangen.

fanciulla-corelli

Franco Corelli als Johnson

Gigliola Frazzoni en Franco Corelli  in ‘Mister Johnson siete rimasto indietro…Povera gente’

 De hele opname op Spotify:


The Divine Emma /Božská Ema …