Menig operaliefhebber is er absoluut zeker van dat er niets ergers bestaat dan een ‘conceptuele regisseur’ die zijn eigen frustraties op zijn werk botviert. Nou – de choreografen kunnen tegenwoordig er ook wat van!
Voor een balletliefhebber is Coppélia van Léo Delibes één van de belangrijkste klassiekers ooit. Haar première beleefde zij in de Parijse opera in 1870 en daarna begon zij aan een triomftocht door alle landen en tijden.
Het ballet, lichtelijk gebaseerd op één van de ‘Hoffmann’s Vertellingen’ (een jongeman wordt verliefd op een mechanische pop) werd van alle grimmigheid van zijn literaire oorsprong ontdaan en tot een heerlijk ‘feel good’ familie voorstelling met een happy end omgetoverd.
Patrice Bart ging terug naar de ‘roots’ en heeft er niet alleen personages aan toegevoegd, maar ook het hele verhaal omgebogen. Zo is Coppélius geen oude professor die over zijn verloren geliefde treurt, maar een jonge, opium rokende en stevig zuipende jonge man.
Bart heeft er ook muziek aan toegevoegd uit o.a. Lakmé. Het is Delibes, dat wel, maar waarom moest dat?
Er wordt ontegenzeggelijk fantastisch in gedanst door oogverblindend mooie mensen en de decors en de aankleding – met de knipoog aan Degas – zijn zeker prachtig; alleen zou ik het geen Coppélia meer noemen.
LÉO DELIBES
Coppélia
Dorothée Gilbert, Mathias Heyman, José Martinez, Fabrice Bourgeois; The Corps de Ballet of the Opéra National de Paris
Choreografie: Patrice Bart, decors en kostuums: Ezzio Tofolutti
Orchestre Colonne olv Koen Kessels
Opus Arte OA 1061
Voor zijn ballet Anastasia baseerde de Engelse starchoreograaf Kenneth MacMillan zich op het verhaal van Anna Anderson, een vrouw die er heilig in geloofde dat zij Anastasia was, de jongste dochter van Tsaar Nicholaas II, die de moord op de tsarenfamilie in 1918 wonder boven wonder overleefde.
Photo: Fred Boissonnas/ullstein bild/ Getty Images.
Of het verhaal op waarheid berustte liet MacMillan in het midden: hij liet de oude, verwarde Anna zien die opgenomen is in een gekkenhuis in Duitsland en daar bezocht wordt door de herinneringen aan haar vroegere leven. En de nachtmerries.
Anastasia Romanov on the left; Anna Anderson on the right
Het ballet is in première gegaan in Berlijn in 1967, aanvankelijk als een eenakter, met de muziek van Bohuslav Martinů (zijn zesde symfonie). In 1971 breidde MacMillan het werk tot een avondvullend ballet en voegde er beelden van Anastasia’s leven van vóór de revolutie aan toe. Hiervoor gebruikte hij fragmenten uit de eerste en derde symfonie van Tsjaikovski.
In 2016 werd het ballet – onder supervisie van Deborah MacMillan, weduwe van de choreograaf – bij het Royal Ballet in Londen hernomen en voor dvd opgenomen.
‘Every second is intense’ – Natalia Osipova on Anastasia:
De rol van Anna/Anastasia werd toen gedanst door de Russische ballerina Natalja Osipova en men kan alleen maar bewondering hebben voor de manier waarop zij de zware rol gestalte heeft gegeven. Een must voor de balletliefhebbers.
Trailer:
ANASTASIA
Ballet van KENNETH MACMILLAN (choreografie)
Muziek van Pyotr Ilyich TSCHAIKOVSKY en Bohuslav MARTINŮ
Natalia Osipova, Marianela Nunez, Frederico Bonelli, Edward Watson, Thiago Soares, Christina Arestis, Christopher Saunders
Orchestra of the Royal Opera House olv Simon Hewett
Opus Arte OA1243 D
Basia con fuoco 