Sara_Mingardo

Twee maal Orfeo van Monteverdi op dvd

ROBERT WILSON

https://www.hdclub.ua/files/music_release/big/bigi4d3ed1a148ee5.jpg

Het komt niet vaak voor dat een (vroeg)barokopera uitgevoerd wordt in La Scala. Zeker in geval van Monteverdi heb je veel meer aan de intieme sfeer van een klein theater. Maar de in september 2009 in het Milanese toptheater opgenomen Orfeo van Robert Wilson bewijst dat het toch kan. En dat het werkt. Althans, op het scherm van je tv.

De beelden zijn zo zeer gestileerd dat je soms het gevoel hebt naar ‘film stills’ te kijken. Ik ben geen groot liefhebber van Robert Wilson, maar de voor hem zo typische bewegingen en gebaren werken hier wonderwel. Het klopt.

Het zeer statische maar o zo mooie bühnebeeld, met weinig decorstukken, geeft alle ruimte aan de muziek. De werkelijk betoverende belichting creëert heel veel sfeer en de kostuums zijn prachtig.

Rinaldo Alessandrini dirigeert gespierd, met nadruk op het dansante van de muziek. Zijn tempi zijn voortvarend, zonder gehaast te klinken.

Gerg Nigl is een mooie Orfeo. Nooit gedacht dat hij na zijn optredens als Wozzeck nog zo veel lyriek in zijn stem zou hebben.

Iedereen van de verder uitstekende cast verbleekt echter bij Sara Mingardo (Messagera/Speranza). Haar stem is warm en vol kleuren. Ook permitteert zij zich gezichtsuitdrukkingen (bij Wilson meestal niet toegestaan), waardoor alle aandacht, zeer terecht, naar haar gaat (Opus Arte OA 1044 D).

Hieronder een fragment:

TRISHA BROWN

https://img.discogs.com/UmxE5cMetLBH3MkVUKvBLZB_Ags=/fit-in/426x600/filters:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-10561841-1499946253-5600.jpeg.jpg

De Amerikaanse choreografe Trisha Brown heeft in 1998 in Brussel een zeer dansante Orfeo geregisseerd. Als u heel erg veel van ballet houdt en Madama Butterfly van Wilson tot uw lievelingsvoorstellingen telt, dan zult u er erg van genieten. In alle andere gevallen: zet het beeld uit en geniet van het prachtige geluid, want René Jacobs dirigeert meesterlijk en Simon Keenlyside is een kanjer van een Orfeo (ja, hij danst ook!).

Er zit bij deze uitgave een aparte dvd met ‘the making of’ en de opera is ook Nederlands ondertiteld (Harmondia Mundi HMD 9909003.004).

Hieronder een fragment:

TAMERLANO in twee opnamen

Tamerlano Timur_reconstruction03

De Mongoolse krijgsheer Timur Lenk (Tamerlano)

Ooit heeft het mij een zeer dierbare vriendschap gekost, maar ik wil eerlijk zijn: ik ben geen grote liefhebber van Händel. En al helemaal niet van Tamerlano, een opera, waarin de tijd stil lijkt te staan om alleen af en toe een genadeloos langdurende coloratuur (en nog eens da capo!) doorheen te laten door glippen. Ik vermoed dat ik de enige niet ben: de opera werd lange tijd nog maar zelden uitgevoerd en opgenomen.

tamerlano_und_bajazet_celesti

Andrea Cilesti: Tamerlane and Bayezid (c. 1770)

Maar tijden veranderen en in onze honger naar nog meer onbekende schatten uit het barok wordt ook Tamerlano steeds vaker afgestoft en uitgevoerd. Steeds meer gevierde zangers – inclusief de grootste vocale supersterren van wie je het nooit zou verwachten – zetten die opera op hun repertoire, wat de bekendheid ervan ten goede komt. Zelf ken ik er maar twee opnemen van.

PLÁCIDO DOMINGO

Tamerlano Domingo

In het Teatro Real in Madrid werd in 2008 (Opus Arte OA Bd7022 D) een voorstelling in de regie van Graham Vick en onder leiding van Paul McCreesh opgenomen. De cast was zonder meer goed, met Sara Mingardo als een voortreffelijke Andronico voorop.

Plàcido Domingo (Bajazet) maakte zijn debuut in een barokopera, maar zelfs hij, mijn grote idool, kon het niet helpen dat ik telkens in slaap viel. Bij zijn ‘Figlia mia non pianger’ werd ik even ontroerd wakker, maar dat was dat.

Veel van de verveling komt zonder meer op rekening van de regisseur. Vicks productie is kaal, kil en (neem ik aan?) esthetisch verantwoord.

Hieronder Domingo in ‘Figlia mia non pianger’

JOHN MARK AINSLEY

Tamerlano Ansley

Veel interessanter vind ik de opname op Naïve (V5373).

John Mark Ainsley is een Bajazet uit duizenden en Karina Gauvin een veel betere Asteria dan Ingela Bohlin bij McCreesh.

Met Emanuel Cenčić (Andronico) erbij kan de cast gewoon niet beter en Riccardo Minasi weet heel wat meer spanning in de partituur te brengen.

Hieronder ‘Figlia mia non pianger’ door John Mark Ainsley:


 

 

Andris Nelsons leidt magistrale Brahms

brahms

Wat is de toegevoegde waarde aan een dvd-opname van een klassieke concert? Je luistert immers met je oren? Close ups kunnen soms behoorlijk storend zijn en je uit je concentratie kunnen halen. En je op de dirigent concentreren behoort ook niet altijd tot de grootste genoegens. Want zeg zelf: hoeveel Bernsteins lopen er rond?

De nog maar 37 jaar oude Letse dirigent Andris Nelsons behoort tot de weinige uitzonderingen: kijken naar zijn gezicht geeft je zo veel plezier dat je bij vlagen vergeet te luisteren. Bij wijze van spreken dan. Nelsons is iemand die de hele symfonie, inclusief alle aantekeningen, op zijn gezicht geprojecteerd lijkt te hebben. de vriendelijkheid waarmee hij de orkestleden toeknikt, maakt daarbij dat je van hem gaat houden.

De eerste maten van de Serenade No. 2 van Brahms vond ik een beetje tam: ik miste de spanning die de opname van de Berliner Philharmoniker onder Claudio Abbado zo bijzonder maakte. Ik miste ook de milde lyriek en het dansante. Als het gezicht van Nelsons er niet bij was…

Maar naarmate het concert vorderde hoe beter het werd. Met als bekroning zowat de mooiste lezing van de tweede symfonie, waarin Nelsons de melodielijnen tot het oneindige leek uit te spannen. Een ware sensatie.

Beide orkeststukken omlijstten Brahms’ magistrale Altrapsodie, met als soliste één van mijn geliefde mezzosopranen, Sara Mingardo. Ze begon een beetje schuchter en aarzelend, maar wist aan het eind de climax tot een absoluut maximum op te voeren. Wat een zangeres!

Zowel het koor van de Beierse radio (dirigent Gerald Hänsler) als het Lucerne Festival Orchestra zijn meer dan voortreffelijk. Het orkest verloochent zij ‘Abbado-verleden’ niet, maar de aanwijzingen van de jonge dirigent lijken ze nog extra te inspireren. Ja, er zijn van die concerten die je ook moet zien.

Hieronder de trailer van de uitgave:

JOHANNES BRAHMS
Serenade No.2, Alto Rhapsody, Symphony No.2
Sara Mingardo (alt)
Bavarian Radio Choir, Lucerne Festival Orchestra olv Andris Nelsons
ACC 20325

MAHLER & BUSONI, Sara Mingardo & Musici Aurei

Sara Mingardo en Musici Aurei brengen Mahler bij Busoni en doen het schitterend

mahlet-mingardo

Nee, niet alweer een cd met liederen van Mahler, hoor ik u denken. Gelukkig toch wel, zeg ik. Want Sara Mingardo en Musici Aurei geven ons, door een bijzondere interpretatie een nieuwe kijk op de componist

Op het album staan Mahlers Kindertotenlieder en Lieder eines fahrenden Gesellen. Het orkest heeft echter plaatsgemaakt voor een klein kamerensemble, de zangeres beschikt over een echte ouderwetse alt en we krijgen een tussengerecht (het veel te weinig gespeelde Quartettsatz) en een toetje (Berceuse élégiaque van Busoni).

Het geluid is een beetje ouderwets, een tikje dof – het doet mij denken aan de oude Italiaanse zwart/wit films. Ik mag het wel, het brengt een bepaalde sfeer met zich mee, een sfeer van weemoed, nostalgie, melancholie en ‘tristesse’.

Gedeeltelijk komt het door de kamerensemble begeleiding (harmonium!), maar ook de stem van Mingardo klinkt ouderwets mooi. Denk: Kathleen Ferrier maar dan met veel meer dramatiek.

Het Quartettsatz klinkt – voor zo ver mogelijk – nog mooier. De tempi zijn een beetje aan de hoge kant en af en toe is het een beetje vals, maar dat deert niet. De emoties spetteren er van af, en daar gaat het in muziek om, althans voor mij.

Het idee om met de Berceuse élégiaque het programma af te sluiten is niet minder dan briljant. We blijven in dezelfde sferen.
Een cd om te koesteren!


GUSTAV MAHLER
Kindertotenlieder, Lieder eines fahrenden Gesellen, Quartettsatz
FERUCCIO BUSONI
Berceuse élégiaque
Sara Mingardo (contralto), Grazia Raimondi (viool), Silvio Di Rocco (altviool), Olaf Laneri (piano), Luigi Piovano (cello)
Musici Aurei olv Luigi Piovano
Eloquentia EL 1233