Les vêpres siciliennes was Verdi’s first French ‘grande opéra’, which, after much insistence by the Paris Opera, he composed on a libretto by Eugene Scribe and Charles Duyverier. It is one of his longest operas, thanks in part to the lengthy ballet in the third act, which was compulsory for the Paris of the time (no less than half an hour!).
The story is set in Palermo in 1282, during the French occupation of Sicily. The young Sicilian Henri is in love with Hélène, a young Austrian duchess, who is being held prisoner by Guy de Montfort, the French governor of Sicily. When de Montfort turns out to be Henri’s father, the complications are incalculable, and by the end just about everybody is dead. The premiere in 1855 was a fiasco and a few years later, Verdi adapted the work into the Italian I vespri Siciliani, which was much more successful. However, the opera never became a real box-office hit.
IN FRENCH
Les vêpres siciliennes was the third release in Opera Rara’s series of ‘original versions’, following earlier releases of Macbeth and Simon Boccanegra. It had already been recorded live at The Camden Theatre in London in May 1969 and broadcast by the BBC in February 1970, but the CD was not released until 2004.
The performance, starring Jacqueline Brumaire, Jean Bonhomme and Neilson Taylor, is fair to good, but as a document it is of extraordinary importance (ORCV303).
In June 2002, our unsurpassed Saturday Matinee staged Les vêpres siciliennes concertante. It is a great pity that the recording has never been released on CD, because the performance (with, among others, Nelly Miricioiu, Francisco Casanova and Zeljko Lucic) was really good.
IN ITALIAN
If you want the Italian version of the opera, the choice is a bit greater, but to say the market is flooded with them?
To be honest, I only know of one studio recording of the work (once RCA RD 80370). The cast includes Martina Arroyo, Plácido Domingo, Sherill Milnes and Ruggiero Raimondi. It is well worth seeing, especially as the music is virtually complete.
For the rest, we have to depend on (admittedly, in most cases very interesting) pirate recordings. Highly recommended is a recording with Montserrat Caballé and Plácido Domingo from Barcelona 1974 (SRO 837-2).
The same recording on another label (SRO is no longer available):
Don’t forget La Divina (with Boris Christoff and others), recorded in 1951 during the Maggio Musicale Fiorentino (Testament SBT 21416).
Fantastic is also the version with Renata Scotto, Gianni and Ruggiero Raimondi from La Scala 1970 The entire opera:
And then there are a few recordings with Cristina Deutekom This one is from Paris 1974:
And Leyla Gencer. Recording from 1970:
Please note: most recordings have been (greatly) shortened. Check the internet just to be sure, because these pirate labels come and go and the difference in price can be enormous.
AND ON DVD
In the 1980s, the American Susan Dunn was immensely popular. She was seen as the ultimate Verdi soprano. In her ‘Bologna years’ she became the favourite singer and protégé of Riccardo Chailly, the chief conductor there at the time. She made many CD recordings with him. Apart from Verdi also Mahler, Schoenberg and Beethoven, and they also recorded opera performances for video.
Elena in I vespri Siciliani was one of her star parts. She sang it, with enormous success, for the first time in 1986 (Warner Music Vision 504678029-2). Luca Ronconi’s production is quite traditional and the decors are true to nature. It feels like being among the cacti on a very sultry Sicily. The costumes also leave nothing to be desired, but the whole performance is rather static.
The audience clearly loves it. One open curtain follows another and the singers gratefully accept all the applause. Even though none of the protagonists are great actors – which may also be due to the director – their singing is of a very high level. And there is a surprise too: Anna Caterina Antonacci in the small role of Ninetta.
Below, Susan Dunn sings “Arrigo! Ah, parli a un core”:
Les vêpres siciliennes was Verdi’s eerste Franse ‘grande opéra’, die hij, na lang aandringen door de Parijse Opera, componeerde op een libretto van Eugene Scribe en Charles Duyverier. Het is één van zijn langste opera geworden, wat onder meer te danken is aan het, voor het Parijs van toen, verplichte lange ballet in de derde akte (maar liefst een half uur!).
Het verhaal speelt zich af in Palermo in 1282, tijdens de Franse bezetting van Sicilië. De jonge Siciliaan Henri is verliefd op Hélène, een jonge Oostenrijkse hertogin, gevangen gehouden door Guy de Montfort, de Franse gouverneur van Sicilië. Als blijkt dat Montfort de vader van Henri is, zijn de verwikkelingen niet te overzien, en aan het eind is zowat iedereen dood.
De première in 1855 was een fiasco en een paar jaar later bewerkte Verdi het werk tot het Italiaanse I vespri Siciliani, waarmee hij veel meer succes boekte. Een echte kaskraker werd de opera echter nooit.
IN HET FRANS
Les vêpres siciliennes was de derde uitgave in de serie ‘originele versies’ van Opera Rara, na eerdere uitgaven van Macbeth en Simon Boccanegra. Het werd al in mei 1969 live opgenomen in The Camden Theatre in Londen en in februari 1970 door de BBC uitgezonden, maar de cd-uitgave kwam pas in 2004 op de markt.
De uitvoering, met in de hoofdrollen Jacqueline Brumaire, Jean Bonhomme en Neilson Taylor, is redelijk tot goed, maar als document is het van een buitengewoon belang. (ORCV303).
In juni 2002 heeft onze onvolprezen ZaterdagMatinee op Vrije Zaterdag Les vêpres siciliennes concertante op de planken gebracht. Het is bijzonder spijtig dat de opname ervan nooit op cd’s is verschenen, want de uitvoering (met onder andere Nelly Miricioiu, Francisco Casanova en Zeljko Lucic) was niet te versmaden.
IN HET ITALIAANS
Als u de Italiaanse versie van de opera wilt hebben, dan is de keuze iets groter, maar om te zeggen dat de markt er mee is overvoerd?
Eerlijk gezegd ken maar één _goede_ studio-opname van het werk (ooit RCA RD 80370). De cast bestaat uit onder andere Martina Arroyo, Plácido Domingo, Sherill Milnes en Ruggiero Raimondi. Het is zeer de moeite waard, zeker ook omdat de muziek vrijwel compleet is.
Voor de rest moeten we het (toegegeven, in de meeste gevallen op zijn minst zeer interessante) piratenopnames hebben. Zeer aan te bevelen is een opname met Montserrat Caballé en Plácido Domingo uit Barcelona 1974.
Dezelfde opname op een ander label (SRO is niet meer beschikbaar):
Vergeet ook La Divina (met onder andere Boris Christoff) niet, opgenomen in 1951 tijdens het Maggio Musicale Fiorentino (Testament SBT 21416).
Fantastisch is ook de versie met Renata Scotto, Gianni en Ruggiero Raimondi uit La Scala 1970 |
De hele opera:
En dan zijn er nog een paar opnamen met Cristina Deutekom
Deze is uit Parijs 1974:
en Leyla Gencer.
Opname uit 1970:
Let op: de meeste opnames zijn (sterk) ingekort. Check ook voor alle zekerheid het internet, want piratenlabels komen en gaan en het verschil in prijs kan enorm zijn.
EN OP DVD
In de jaren tachtig van de vorige eeuw was de Amerikaanse Susan Dunn immens populair. Men zag in haar de ultieme Verdi-sopraan. In haar ‘Bologna-jaren’ werd ze de lievelingszangeres en protégee van Riccardo Chailly, destijds de chef-dirigent aldaar. Met hem maakte zij heel wat cd-opnamen. Behalve Verdi ook Mahler, Schönberg en Beethoven, en er werden ook operavoorstellingen voor de video opgenomen.
Elena in I vespri Siciliani was één van haar glansrollen. Zij zong haar, met enorm succes, voor het eerst in 1986 (Warner Music Vision 504678029-2). De productie van Luca Ronconi is behoorlijk traditioneel en de decors zijn natuurgetrouw. Men waant zich als het ware tussen de cactussen op het broeierige Sicilië. Ook de kostuums laten niets te wensen over, maar de hele voorstelling is behoorlijk statisch.
Het publiek vindt het enig, en dat laten ze weten ook. Het ene open doekje volgt het andere en de zangers nemen ze dankbaar aan. Ook al zijn de protagonisten geen van allen echt grote acteurs – wat wellicht ook op het conto van de regisseur geschreven kan worden – gezongen wordt er op zeer hoog niveau. En er is ook een verrassing: Anna Caterina Antonacci in de kleine rol van Ninetta.
Hieronder zingt Susan Dunn “Arrigo! Ah, parli a un core”
Basia con fuoco 