Glyndebourne

Glyndebourne, Carmen and Tania Kross. Memories

GLYNDEBOURNE

Glyndebourne is closer than you think. You can even – if you do your best – go there, see the show and then fly back home, all in one day. You take the plane to Gatwick (less than an hour), then the train to Lewes (half an hour), and there the shuttle bus is already waiting to take you to the opera (10 minutes).

The bus costs £6 (you can get a taxi for a pound more) and for that money you also get the return trip. You have to make haste, because the bus leaves right after the performance.

It is not for me. I don’t like to have to hurry, besides, this is my first visit to the famous Festival, so I fly to London the day before and I  return the day after.

© Basia Jaworski


Lewes is a small (16 thousand inhabitants), hilly town in the county of East Sussex, you can take a lovely walk and admire the picturesque cottages and wide views, and I take plenty of time for that too.

© Basia Jaworski



Glyndebourne itself is nothing more than a huge mansion (the opera house), lush gardens and fields of sheep. I stroll around and think about the genesis of what has grown over the years into one of the most prestigious Opera Festivals in the whole world





HISTORY



The Glyndebourne estate belonged to the very wealthy John Christie, who inherited it in 1920 and, together with his wife, the singer Audrey Mildman, turned it into a magnificent opera house. They conceived the idea during their honeymoon, which took them to Salzburg and Bayreuth, among other places.



Initially, only Mozart operas were performed there, but nowadays even Wagner is performed. The theatre was rebuilt and adapted several times, until it, so to speak, almost burst at the seams. In 1992 it was closed and demolished, and on 28 May 1994, exactly 60 years after the very first performance, the public was allowed to admire a completely new opera house: more modern and larger, but still with the great acoustics.

© Basia Jaworski



PERFORMANCES

The performances at Glyndebourne are always very long ones. There are many intermissions, one of which is over an hour and a half long – and people go on picnics. Now imagine all those posh people, ladies in evening gowns and men in dinner jackets, they sit at tables, or quietly whip out a rug in the middle of the grass and feast on the tastiest snacks, full meals and bottles of champagne.


© Basia Jaworski

You order the baskets (with contents) in advance and collect them when the break starts. But you can also bring your own basket, which is a lot cheaper, although I don’t think the audience (who have already spent a lot!) will care much. My eye is caught by a beautifully dressed elderly lady, with one hand on a walker, and the other one holding a glass of pink champagne.

© Basia Jaworski





CARMEN AND TANIA KROSS

Tania Kross (Carmen) and Brendan Jovanovich (Don José) © Glyndebourne festival


I have Tania Kross to thank for getting me there: she invited me to attend her debut as Carmen at Glyndebourne. Well – you don’t say ‘no’ to that, do you?

Tania Kross (as Carmen) and Brandon Jovanovich ( as Don Jose) in Georges Bizet opera “Carmen” directed by David McVicar at Glyndebourne. (Photo by robbie jack/Corbis via Getty Images)



I really liked McVicar’s production. I already knew it; it was broadcast live on TV in 2003 and then released on DVD. I liked it then, but in real life you really get to experience the whole. The stage in Glyndebourne is quite small, so it is a bit crowded, especially in the first and second acts. The third act started with a foggy atmosphere, very cinematic, and very emotional, and in the fourth act you got everything it takes to populate Seville: the toreros, the matadors, the beautifully dressed Spanish Doñas and Dons complete with all the trimmings… it is breathtaking. And Carmen’s death was thriller-like suspense.

Stéphane Denéve and Tania Kross © Basia Jaworski



Stéphane Denéve conducted more than superbly, very French, with a great sense of rhythm, but also with an eye to lyricism. Tania Kross was an excellent Carmen: agile, sexy and provocative. Both the conductor and the director thought she was an ideal Carmen.

David McVicar en Tania Kross © Basia Jaworski

Afterwards, everyone ended up in the pub. The bus had long since left, but I was promised a lift back to London. It was an experience never to be forgotten.



http://www.glyndebourne.com/


Trailer of On Such a Night,  “a charming and captivating piece of Glyndebourne history”:

The whole movie:

https://player.bfi.org.uk/free/film/watch-on-such-a-night-1955-online

More Tania Kross (in Dutch):

Uit de archieven: twee interviews met Tania Kross

KROSSOVER, OPERA REVISITED

Katibu di Shon: de eerste Curaçaose opera

Die Fledermaus en La traviata als een tweeluik

Glyndebourne, Carmen en Tania Kross. Herinneringen

Afbeeldingsresultaat voor Glyndebourne

Glyndebourne is dichterbij dan je denkt. Je kan zelfs – als je je best doet – erheen gaan, de voorstelling bezoeken en daarna naar huis terugvliegen, alles in één dag. Je neemt het vliegtuig naar Gatwick (nog geen uur), daarna de trein naar Lewes (een half uur), en daar staat de pendelbus al klaar om je naar de opera te rijden (10 minuten).

De bus kost 6 pond (voor een pond meer heb je al een taxi) maar voor dat geld mag je er ook mee terug. Je moet dan wel een beetje opschieten, want de bus vertrekt meteen na afloop van de voorstelling.

Niets voor mij. Ik houd niet van haasten, bovendien is dit mijn eerste bezoek aan het fameuze Festival, dus ik vlieg een dag eerder naar Londen en kom een dag later terug.

Glyndebourne Kewa

Lewes is een klein (16 duizend inwoners), heuvelachtig stadje in het graafschap East Sussex, je kunt er prachtig wandelen en de pittoreske huisjes en wijde uitzichten bewonderen, en daar neem ik ook uitgebreid de tijd voor.

Glyndebopu

Glyndebourne zelf is niets meer dan een enorm landhuis (het operahuis), weelderige tuinen en velden met schapen. Ik loop wat rond en denk aan de ontstaansgeschiedenis van wat er in de loop der jaren uitgegroeid is tot één van de meest prestigieuze Operafestivals in de hele wereld.

GESCHIEDENIS

Glyndebourne Christie en vrouw

Het landgoed Glyndebourne behoorde toe aan de steenrijke John Christie, die het in 1920 erfde en samen met zijn vrouw, de zangeres Audrey Mildman, tot een prachtig operahuis omtoverde. Het idee vatten ze op tijdens hun huwelijksreis, die ze onder meer langs Salzburg en Bayreuth voerde.

Glynd

Aanvankelijk werden er alleen maar opera’s van Mozart opgevoerd, maar tegenwoordig komt zelfs Wagner voorbij. Het theater werd verschillende keren verbouwd en aangepast, totdat het uit zijn voegen barstte. In 1992 werd het gesloten en gesloopt, en op 28 mei 1994, exact 60 jaar na de allereerste voorstelling, mocht het publiek een geheel nieuw operahuis bewonderen: moderner en groter, maar nog steeds met de geweldige akoestiek.

VOORSTELLINGEN

De voorstellingen duren in Glyndebourne altijd heel erg lang. Er zijn veel pauzes, waarvan er één van ruim anderhalf uur – men gaat picknicken. Nu moet u zich al die deftige mensen, dames in het lang en mannen in smoking, voorstellen die niet alleen aan tafels plaatsnemen, maar ook rustig een kleedje midden op het gras uitkloppen en zich aan de lekkerste hapjes, volledige maaltijden en flessen champagne laven.

glyndebourne_001

De manden (met inhoud) bestel je van tevoren en als de pauze begint haal je ze op. Maar je kan ook zelf je eigen mand meenemen, wel een stuk goedkoper, al denk ik niet dat het publiek (dat toch al honderden euro’s heeft uitgegeven) het veel kan schelen. Mijn oog wordt getrokken door een prachtig geklede bejaarde dame, met een rollator aan haar ene hand, en een roze champagne in de andere.

Glyndebpurne

CARMEN EN TANIA KROS

Glyndebourne Kross Jovanovich

Tania Kross (Carmen) en Brendan Jovanovich (Don José) © Glyndebourne festival

Dat ik er kwam heb ik Tania Kross te danken: zij nodigde mij uit om haar debuut als Carmen in Glyndebourne bij te wonen. Nou – daar zeg je toch geen ‘nee’ tegen?

De productie van David McVicar vond ik heel erg mooi. Ik kende hem al, het werd in 2003 live op TV uitgezonden en daarna op DVD uitgebracht. Ik vond hem toen al mooi, maar in het echt onderga je hem. Het toneel in Glyndebourne is best klein, dus het is er behoorlijk druk, zeker in de eerste en de tweede acte. De derde acte begon mistig, zeer filmisch, en zeer ontroerend en in de vierde acte kreeg je alles wat nodig is om Sevilla te bevolken: de torero’s, de matadors, de prachtig geklede Spaanse Doña’s en Donnen met alles daarop en daaraan … adembenemend. En de dood van Carmen was is thrillerachtig spannend.

Glyndenpurne irigent

Stéphane Denéve en Tania Kross

Stéphane Denéve dirigeerde meer dan fantastisch, zeer Frans, met veel gevoel voor ritmes, maar ook met het oog voor de lyriek. Tania Kross was een uitstekende Carmen: beweeglijk, sexy en uitdagend. Zowel de dirigent als de regisseur vonden haar een ideale Carmen.

Glyndebo kross

David McVicar en Tania Kross

Na afloop was iedereen in de kroeg beland. De bus was inmiddels allang vertrokken, maar mij was een lift terug naar Londen beloofd. Het was een ervaring om nooit te vergeten.

http://www.glyndebourne.com/

 

 

 

 

 

Waardeloze regie verpest een uitstekend gezongen Poliuto

Poliuto

Poliuto, een van de heerlijkste en vrijwel geheel vergeten opera’s van Donizetti is aan zijn revival begonnen. Vorig jaar heeft Opera Rara Les Martyrs, de – zeg maar – “Franse versie” van het werk opgenomen, nu is de oorspronkelijke Poliuto zelf aan de beurt.

Het libretto, naar een drama van Corneille heeft als hoofdthema de marteldood van de heilige Polyeucte. Plus natuurlijk de nodige romantische liefdesperikelen van de titelheld en zijn vrouw Paolina, die ooit verloofd was met de Romeinse proconsul Severo en na zijn vermeende dood uitgehuwelijkt werd aan Poliuto.

achter de schermen:

Het verhaal speelt zich af in de derde eeuw in Armenië, maar dat moet u meteen vergeten. Marianne Clément heeft het verhaal geupdated naar zo te zien de jaren dertig van de vorige eeuw. Het is onduidelijk waar we zijn beland, in ieder geval daar, waar de troepenmacht van de Italiaanse fascisten de boel bezet houdt. (Italianen die de christenen vervolgen? Werkelijk?). Verder wordt de bühne bevolkt door de dictator volgende gepeupel en de vervolgde Christenen. De laatsten makkelijk te herkennen aan hun kaal geschoren koppen.

Knudde. Mij collega in de Engelse Telegraph kopte met “A five-star musical performance, let down by a two-star staging” en daar kan ik niet anders dan mee eens zijn.

Zeer onder indruk ben ik van Igor Golovatenko (Severo). De Rus is gezegend met een warme en goed gevoerde belcanteske bariton en zijn confrontatie met Paolina – Anna María Martinez in één van haar beste rollen – is hartverscheurend (ogen dicht!).

Michael Fabiano zingt Poliuto met een open en helder geluid. Ook zijn acteren is onberispelijk, al lijkt hij af en toe een beetje verdwaald rond te lopen. En, o ja, voor ik het vergeet: er is ook een rolstoel!

Trailer:

 

GAETANO DONIZETTI
Poliuto
Michael Fabiano, Anna María Martinez, Igor Golovatenko, Matthew Rose e.a.
London Philharmonic Orchestra olv Enrique Mazzola
Regie: Marianne Clément
Opus Arte OA1211 D

Zie ook:
Les Martyrs

MICHAEL FABIANO

Michael Fabiano overrompelt met zijn eerste cd-recital