Persoonlijk houd ik niet zo van Les Troyens. Het is me te statisch, te klassiek van vorm ook, want op zoek naar zijn ideale klankbeeld reisde Berlioz terug in de tijd, Gluck achterna.
Een goede voorstelling kan echter wonderen verrichten, en zie: een wonder is geschied.
De in 2003 in Théatre du Châtelet op 3 DVD’s (Opus Arte OA 0900 D) opgenomen productie van Yannis Kokkos kan ik in één woord worden beschrijven – FANTASTISCH!
Van het begin tot het eind keek ik geboeid, en was vol bewondering voor zowel de regisseur (die ook de enscenering en kostuums voor zijn rekening nam) als ook de zangers.
In de eerste twee akten koos Kokkos voor sensationele visuele effecten, die beginnen nog voordat het doek opengaat. Middels spiegels en projecties, kleuren en lichten, ontstaat een multidimensionale voorstelling, niet begrensd door regels, noch door de logica.
Zo creëert hij een stad in een stad, zo kunnen we de glorie van de oude Troje nog aanschouwen op hetzelfde moment als zij al onder gaat. Het Carthago gedeelte is wat rustiger, hier overheersen de harmonie en geometrische lijnen.
De opera wordt gedragen door twee zangeressen: Anna Caterina Antonacci, een sopraan met een fantastische laagte, sensationele gebaren en onbegrensde mimiek imponeert als de gekwelde Cassandre en de zoetgevooisde Susan Graham zet een bijzonder ontroerende Didon neer.
Susan Graham en Gregory Kunde in ‘Nuit d’ivresse’:
Maar ook met de heren is er helemaal niets mis: Gregory Kunde (wat een prachtige, makkelijke hoogte!) schittert als Énée en Laurent Naouri is een imponerende Narbal/Le Grand Prêtre.
John Eliot Gardiner dirigeert het zeer transparant spelende Orchestre Révolutionnaire et Romantique
Een jaar of tien geleden heeft DG (0734310) een behoorlijk ingekorte voorstelling van de Metropolitan Opera op dvd uitgebracht. Het dateert uit 1983 en is (hoe kan dat anders?) zeer traditioneel, met alles daarop en daaraan. Prachtig vind ik het! Machtig, overweldigend…
En kijk maar eens wie de vertolkers van de hoofdrollen zijn: Jessye Norman (Cassandra), Tatiana Troyanos (Dido), Plácido Domingo (Aeneas)!
Jessye Norman als Cassandra:
Basia con fuoco 
Les Troyens uit Parijs o.l.v. Sir John Eliot Gardiner was inderdaad meesterlijk. Ik heb toendertijd gebiologeerd zitten kijken en luisteren naar de uitzending op Arte..Anders dan Basia ben ik een groot Berlioz fan.Sir Colin Davis was een groot pleitbezorger van Berlioz en zijn opnames heb ik altijd gekoesterd. John Nelson en Sir John Eliot Gardiner zijn tegenwoordig de grote Berlioz dirigenten. Les Troyens bij DNO vond ik trouwens ook meesterlijk in de regie van Audi.
LikeGeliked door 1 persoon
Eens Rudolph. De productie van Audi was ook meesterlijk.
Dank voor je reactie!
LikeLike
‘Les Troyens’ behoort tot mijn lievelingswerken! Bepaalde momenten zoals het septet en de daaropvolgende liefdesduo vind ik zelfs onder het mooiste wat in opera geschreven is. Maar ja, smaken verschillen, nietwaar?
De productie van Yannis Kokkos heb ik destijds ter plaatse in de Parijse Châtelet gezien en ik heb er ook de BluRay van. Inderdaad formidabele Susan Graham en Anna Catarina Antonacci (een theaterbeest!). Deze laatste zingt ook Cassandra in de Mc Vicar enscenering van de Covent Garden waar ik ook de BluRay van bezit maar -o schande- nog niet in zijn geheel bekeken.
Ik ben ook de Audi produktie in Amsterdam gaan zien en in de Munt was er destijds ook een interessante produktie van Peter Mussbach. En gelukkig ben ik de Tcherniakov-produktie in Parijs NIET gaan zien…
Om een paar details over de gebruikte versies te vermelden: Gardiner gebruikt het originele slot van de opera (zij het niet volledig) en laat hier Cassandra opnieuw opduiken.
In de Amsterdam-Audi produktie wordt dan weer uitzonderlijjk in het eerste gedeelte de ‘scene de Sinon’ ingelast.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je reactie en de aanvullingen Stefan!
LikeLike