Hoe bijzonder is het om het beste van meerdere werelden voorgeschoteld te krijgen? A little night music door de Reisopera gaf het het Nederlandse publiek de afgelopen weken. Met een cast samengesteld uit de werelden van opera, musical en toneel sloten ze gisteren hun tour af in een bijna uitverkochte Utrechtse stadsschouwburg. Inclusief het Gelders Orkest.
En wat een betoverende avond. Afgezien van het feit dat Sondheim’s lyrics en muziek, samen met het verhaal van Hugh Wheeler voor zich spreken, de enscenering van Zack Winokur klopt in alles. Decor (Charlap Hyman & Herrero) en prachtige kostuums (Cynthia Talmadge) vullen aan om het tot één geheel te maken. Artistiek leider Nicolas Mansfield schrijft in het programmaboekje, dat hij bewust heeft gekozen voor “een artistiek team dat afkomstig is uit de Verenigde Staten”. En dat werpt absoluut zijn vruchten af. De scherpe woordspelingen worden meer dan prima door de cast geïnterpreteerd en neergezet, al wil de Nederlandse vertaling nog wel eens de plank misslaan. Toch een typisch gevalletje van taalidioom. Aan de andere kant heeft Mansfield volledig gelijk, dat de overwegend jonge castleden Sondheimkenners zijn, iets wat mijn Sondheimhart sneller doet kloppen!
De cast is energiek, enthousiast en van ongekend hoog niveau. Niemand die er echt bovenuit steekt, daarvoor zijn de achtergronden te verschillend en vind ik het moeilijk vergelijken. En zonder andere castleden tekort te doen, omdat iedereen het simpelweg fantastisch doet, toch een paar bijzondere vermeldingen: Susan Rigvava-Dumas als Desirée voor haar uitvoering van het alom bekende ‘Send in the clowns’ (een muisstille zaal tot tranen geroerd) en haar fantastische acteerwerk; Job Greuter, de benjamin van de cast, als zoon Henrik Egerman die zichzelf begeleidt op cello in ‘Later’, en overtuigt in zijn twijfel tussen God en zijn stiefmoeder (en andere vrouwen); Paul Groot, die een prachtige Fredrik Egerman neerzet, waar nodig gelardeerd met de nodige humor, die we zo van hem gewend zijn; Laetitia Gerards als de jonge Anne Egerman, die sprankelt in alles wat ze doet. En dan Inez Timmer als Madame Armfeldt: de wijze waarop zij ‘Liaisons’ vertolkt, wil ik zelfs een minnaar hebben.
Susan Rigvava-Dumas (Desiree Armfeldt) en Paul Groot (Fredrik Armfeldt) in het prachtige ‘Send in the Clowns:
Het Gelders Orkest onder leiding van Ryan Bancroft (die net als Winokur debuteert bij de Reisopera) heeft de partituur in de vingers en laat de zangers zweven op de noten. Hij heeft de touwtjes stevig in handen en verslapt geen moment. En je hoort aan alles, dat iedereen van deze samenwerking geniet. Het pauzefinalenummer ‘A weekend in the country’ is muzikaal gezien één van de hoogtepunten van de avond.
Het is een Gesamtkunstwerk, met de beste vertegenwoordigers uit de werelden van opera, musical en toneel. Ik heb de voorstelling niet bezocht, want ik ben alleen geïnteresseerd in opera, en van de werelden van musical en toneel heb ik 0,0 verstand. Zuiver tekstueel bezien begrijp ik niet goed hoe “de overwegend jonge castleden Sondheimkenners zijn”, terwijl tegelijkerijd hun “achtergronden te verschillend” zijn. Dat het Gelders Orkest onder leiding van Ryan Bancroft de zangers laat “zweven op de noten” voelt onheilspellend aan, maar is vast goed bedoeld. 🙂
Als liefhebber van Sondheim ben ik de Nederlandse Reisopera zeer dankbaar, dat zij voor de tweede keer een werk op de planken brengen van deze meester der muzikale vertelkunst. Na een voirtreffelijke Sweeney Todd een paar jaar geleden nu A little night music. Ik hoop oprecht dat zij daamee doorgaan, want Sondheim op dit niveau is werkelijk een feest.
Fijn dat De Nederlandse Reisopera tegenwoordig een vaste plek heeft gevonden in Carré in Amsterdam.
Na de volledig uitverkochte, meer dan grandioze Tote Stadt van Korngold en nu weer de zeer goed bezochte Sondheim is toch wel bewezen, dat het publiek de weg naar Carré heeft gevonden, terwijl een paar deuren verder bij DNO in de Nationale Opera en Ballet de zalen gevuld worden met scholieren, die tijdens de Tannhäuser heel druk in de weer zijn met elkaar en met hun smartphone en ik kan uit ervaring melden, dat dat knap irritant is als je op een dure abonnementsplaats daar vlak naast zit!
Basia con fuoco 
Het is een Gesamtkunstwerk, met de beste vertegenwoordigers uit de werelden van opera, musical en toneel. Ik heb de voorstelling niet bezocht, want ik ben alleen geïnteresseerd in opera, en van de werelden van musical en toneel heb ik 0,0 verstand. Zuiver tekstueel bezien begrijp ik niet goed hoe “de overwegend jonge castleden Sondheimkenners zijn”, terwijl tegelijkerijd hun “achtergronden te verschillend” zijn. Dat het Gelders Orkest onder leiding van Ryan Bancroft de zangers laat “zweven op de noten” voelt onheilspellend aan, maar is vast goed bedoeld. 🙂
LikeLike
Als liefhebber van Sondheim ben ik de Nederlandse Reisopera zeer dankbaar, dat zij voor de tweede keer een werk op de planken brengen van deze meester der muzikale vertelkunst. Na een voirtreffelijke Sweeney Todd een paar jaar geleden nu A little night music. Ik hoop oprecht dat zij daamee doorgaan, want Sondheim op dit niveau is werkelijk een feest.
Fijn dat De Nederlandse Reisopera tegenwoordig een vaste plek heeft gevonden in Carré in Amsterdam.
Na de volledig uitverkochte, meer dan grandioze Tote Stadt van Korngold en nu weer de zeer goed bezochte Sondheim is toch wel bewezen, dat het publiek de weg naar Carré heeft gevonden, terwijl een paar deuren verder bij DNO in de Nationale Opera en Ballet de zalen gevuld worden met scholieren, die tijdens de Tannhäuser heel druk in de weer zijn met elkaar en met hun smartphone en ik kan uit ervaring melden, dat dat knap irritant is als je op een dure abonnementsplaats daar vlak naast zit!
LikeGeliked door 1 persoon