Winfried_Zillig

Franz Schreker: De Gezeichneten. Discografie

schreker-1918

Alviano: foto uit de première in Frankfurt 1918 via Green Integer Blog

Het idee kwam van Zemlinsky: hij wilde een opera maken over een lelijke man en het libretto bestelde hij bij Schreker. Eenmaal klaar met zijn werk viel het Schreker zwaar om afstand te doen van zijn tekst. Gelukkig zag Zemlinsky van de opera af en zo sloeg Schreker zelf aan het componeren.

Net als Der Ferne Klang, gaat ook De Gezeichneten over de zoektocht naar de onbereikbare idealen. Alviano, een mismaakte rijke edelman uit Genua droomt van schoonheid en volmaaktheid. Op een eiland laat hij “Elysium” bouwen, een plek waar hij zijn idealen hoopt te verwezenlijken. Wat hij niet weet, is dat de edelen zijn eiland misbruiken: zij houden zich er bezig met orgieën, verkrachtingen en zelfs met moorden.

De titel van de opera is dubbelzinnig. Niet alleen zijn de hoofdpersonen ‘getekend’ (Alviano door zijn monsterlijke uiterlijk en Carlotta door een dodelijke ziekte), ook maakt Carlotta een tekening van Alviano, waarin zij zijn ziel probeert te vangen

CD’S

EDO DE WAART 1990

schreker-vara

Deze prachtige opera, rijk aan duizenden kleuren en zwoele klanken (luister alleen maar naar de ouverture, kippenvel!) wordt de laatste tijd steeds vaker op de planken gebracht. In 1990 werd het  werk onder leiding van Edo de Waart in de Matinee uitgevoerd, met een lelijk zingende, maar zeer betrokken en daardoor zeer kwetsbare William Cochran als Alviano en een fenomenale Marilyn Schmiege als Carlotta (Marco Polo 8.223328-330).


LOTHAR ZAGROSEK 1994

schreker-decca

In 1994 heeft Decca (4444422)  De Gezeichneten in de serie ‘Entartete Musik’ opgenomen. Hier ben ik niet zo gecharmeerd van, noch van het orkest, noch van de solisten, maar het is in ieder geval helemaal compleet.


WINFRIED ZILLIG 1966

schreker-walhall

Ik ben niet kapot van Helmut Krebs in de hoofdrol van Alviano: zijn timbre is weliswaar mooi, maar zijn hoogte is geknepen. De rollen van Carlotta en de sadistische verleider Tamare zijn door het echtpaar Evelyn Lear en Thomas Stewart perfect bezet.

De Amerikaanse bariton Stewart was in die tijd een zeer gevierde Wagnerzanger, beroemd om zijn Wotans en Amfortassen. Lear werd vaak vergeleken met Elisabeth Schwarzkopf, zelf vind ik haar manier van zingen natuurlijker en aangenamer. Haar prachtige verschijning maakte haar een ideale Carlotta, het is jammer dat wij er geen beelden van hebben. Het is echter de prachtige bas Franz Cras die de opname domineert in zijn rol van hertog Adorno.

Het geluid vind ik aanvankelijk aan de povere kant, maar het lijkt beter te worden naarmate de opera vordert. Het kan natuurlijk ook dat je eraan went. Het Noord-Duitse radio-orkest onder Winfried Zillig vind ik niet echt geweldig. Ik mis de zinnelijkheid, maar het kan ook aan de opname liggen.

De partituur is, zoals toen gebruikelijk was, behoorlijk ingekort. Jammer, maar het is niettemin een zonder meer bijzonder belangrijke uitgave! (Walhall WLCD 0376)


FRANZ SCHREKER 1928 (fragmenten)

schreker-eigen

Op een box met drie cd’s (Symposium 1271/1272/1273) waarop Schreker te bewonderen valt als dirigent van onder meer zijn eigen werk, staan ook een paar fragmenten uit Die Gezeichneten, opgenomen in 1928, met zijn vrouw Maria in de rol van Carlotta.

schreker_wife

Franz en Maria Schreker

DVD:

LEHNHOFF/NAGANO 2005

schreker-dvd1

In 2005 werd in Salzburg een alom bejubelde productie van Nikolaus Lehnhoff live opgenomen en op DVD (EuroArts 2055298) uitgebracht. Persoonlijk ben ik er niet onverdeeld enthousiast over, al moet ik toegeven dat het allemaal zeer spectaculair en zeer spannend is geënsceneerd.

Om te beginnen vind ik het decor (het liggende lichaam van een dode vrouw, het hoofd gescheiden van de romp, waarover volop gewandeld word) te nadrukkelijk aanwezig en beladen met goedkope en overbodige symboliek. Ook de eindscène vind ik getuigen van slechte smaak: tegenwoordig heb je heel wat meer nodig dan ontvoerde jonge maagden om te choqueren, dus Lehnhoff laat ze nadrukkelijk jong zijn. Deze maagden, inclusief Ginevra Scotti, zijn niet ouder dan 10 jaar oud, het antwoord van de regisseur heet dus pedofilie. Ja, dat komt inderdaad schokkend over, maar was het nodig? Daar ben ik niet zo zeker van.

Maar in vergelijking met de afschuwelijk platte enscenering van Kušej bij De Nederlandse Opera (gelukkig niet opgenomen, wat wel zonde is van de geweldig goede hoofdrol van Gabriel Sadè) is Lehnhoff natuurlijk een held.

Dus toch maar Lehnhoff aanschaffen, want er valt ontegenzeggelijk veel te genieten. Ten eerste is er de muziek zelf, prachtig en zeer erotisch gespeeld door het Berlijnse Deutsches Symphonie-Orchester onder leiding van Kent Nagano. De beelden zijn mooi, de kleuren (met overheersend diep blauw) zijn mooi en de zangers/acteurs, gestileerd naar hedendaagse sterren als Johnny Depp en Tom Cruise, zijn mooi – alles tenslotte draait hier om de uiterlijke schoonheid, en dat weet Lehnhoff met zijn team mooi te benadrukken.

Robert Brubakker is een aandoenlijke Alviano, en al snap ik niet helemaal waarom hij in het begin in vrouwelijke kleren wordt gestoken – indrukwekkend is het wel. Anne Schwanewilms is een mooie, koele Carlotta, en Michael Volle overtuigt als de viriele graaf Tamare.

Trailer van de opname:

Scènes met Robert Brubakker:

De bedwelmende klank van Franz Schreker

DER SCHATZGRÄBER: Amsterdam september 2012

SCHREKER: Irrelohe, Der Schmied von Gent en nog meer…

DER FERNE KLANG

SCHÖNE WELT. Anne Schwanewilms

‘Zij was toch de mijne, of was zij het niet’?

Op zoek naar de ‘volmaakte klank’

schreker

Op de drempel van de twintigste eeuw lieten veel kunstenaars zich in hun werk leiden door het verlangen naar een volmaakte wereld. Bij geen ander was dat zo prominent aanwezig als bij Franz Schreker (1878-1934).

De première van Der ferne Klang, in 1912 in Frankfurt, werd zeer enthousiast ontvangen. In de Frankfurter Zeitung schreef criticus Paul Bekker dat “het publiek zich kon herkennen in de centrale metafoor van Schrekers werk. Iedereen hoort op zeker ogenblik die raadselachtige klank”.

De hoofdpersoon is een componist met maar één verlangen: het ontdekken van de volmaakte klank. Op zijn zoektocht ernaar verstoot hij zijn geliefde Grete en laat alles wat hij liefheeft achter zich. Pas aan het eind, als het al te laat is, beseft hij dat hij de betoverende ‘verre klank’, samen met het geluk, alleen in de liefde voor Grete kon vinden.

Er zijn niet veel officiële opnamen van de opera op de markt. Zelf ken ik er maar één: live opname uit Berlijn 1991, op Capriccio (60024-2). Daar ben ik nooit kapot van geweest en stilletjes hoopte ik dat de NTR hun uitvoering uit september 2004, met onder anderen Anne Schwanewilms op de markt zal brengen. Helaas.

Gelukkig komt nu Walhall met een live radio-opname uit Frankfurt 1948 en daar ben ik zeer blij mee.Het is een fantastische opname, met een voor die tijd buitengewoon goede geluidskwaliteit.

Ik kende geen van de zangers, des te groter was voor mij de verrassing. Der Ferne Klang is een opera die niet makkelijk valt te bezetten. Beide hoofdrollen vereisen grote stemmen die ook uitgesproken lyrisch zijn en dat zijn Ilse Zeyen (Grete) en Heinrich Bensing (Fritz) zeer zeker.

Het radio-orkest uit Frankfurt wordt op sublieme manier gedirigeerd door Winfried Zillig, een in die tijd zeer bekende Duitse componist muziektheoreticus en dirigent.


Franz Schreker
Der ferne Klang
Ilse Zeyen, Heinrich Bensing, Rudolf Gonszar e.a.
Radio-Sinfonie-Orchester Frankfurt olv Winfried Zillig
Walhall WLCD 0374

Meer Schreker:

DIE GEZEICHNETEN. Discografie

DER SCHATZGRÄBER: Amsterdam september 2012

SCHREKER: Irrelohe, Der Schmied von Gent en nog meer…

FRANZ SCHREKER door Lawrence Renes

Franz Schreker: Vom Ewigen Leben

TUSSEN TWEE WERELDEN