Hij wordt dan wel als dé vertegenwoordiger van La Belle Epoque beschouwd, maar er zijn maar bar weinig mensen die zijn naam, laat staan zijn werken kennen. Hij is de geschiedenis ingegaan als de minnaar van Marcel Proust, maar Reynaldo Hahn – want over hem hebben we het – was zo veel meer!

De in Caracas (Venezuela) geboren Hahn, zoon van een Duits-Joodse vader en een Venezolaanse van Spaans-Baskische afkomst, was behalve pianist en componist ook een zeer gewaardeerde dirigent, vermaard voornamelijk vanwege zijn Mozart vertolkingen. Hij was ook muziekrecensent voor Le Figaro, schreef boeken over muziek en in 1945 werd hij directeur van de Parijse Opéra.

Hij was maar vier jaar oud toen hij – alleen! – in Parijs arriveerde. Dat, omdat zijn vader die toen de van president Antonio Guzmán Blanco politiek bedreigd werd. Op zijn elfde begon hij met zijn studie aan het Parijse conservatorium waar hij de leerling werd van Jules Massenet.

Hahns carrière speelde zich voornamelijk in de Parijse aristocratische salons waar hij vermaard – en aanbeden – werd niet alleen als de componist, maar ook als uitvoerder van zijn eigen liederen.

Marcel Proust over Hahn: “his head a little thrown back, his mouth mournful and slightly indignant, from where flowed, rhythmically, the most beautiful, the saddesr and warmest voice that never existed.”

Jean Cocteau: “he sang with a cigarette positioned in the corner of his mouth, delivering his delightful voice from the other part, the eyes painting towards the sky”.

Hahn componeerde meer dan 100 liederen die nog maar zelden worden uitgevoerd. Waarom? Vraag het niet aan mij want ik vind ze allemaal prachtig. Allemaal. Wat wij nu, dankzij het label Palazzetto Bru Zane kunnen ervaren: het merendeel van de opgenomen liederen zijn wereldpremières. Luister alleen maar naar de cyclus Chansons grises gecomponeerd naar de gedichten van Paul Verlaine! Wat een aanwinst!

Aanvankelijk was ik bang dat het eentonig kon worden, vier cd’s en maar één stem, maar ik werd prettig verrast. De Griekse bariton Tassis Christoyannis heeft precies het timbre om de liederen recht te doen: licht, elegant en sensueel wat mij af en toe aan Gerard Souzay liet denken. Zijn interpretatie is gewoon weergaloos en in ieder lied weet hij een andere, juiste toon aan te slaan. Mijn God wat is het mooi! Voor mij nu al cd van het jaar!

Elders las ik dat we binnenkort veel meer Hahn kunnen verwachten. Zij opera’s L’Ile du Reve en La Carmelite staan op de lijst van Palazzetto Bru Zane om live opgenomen te worden. Voor het zo ver is: vergeet u zijn Ciboulette niet?

Reynaldo Hahn
Complete songs
Tassis Christoyannis (bariton), Jeff Cohen (piano)
Palazetto Bru Zane BZ 2002 (4 cd’s)

.