Chopin
YUNDI speelt Ballades van CHOPIN
Bekentenis: ik heb niets met Yundi. O ja, ik bewonder zijn talent en zijn weergaloze techniek zeer, maar ik geef niets om perfectie en virtuositeit omwille van perfectie en virtuositeit alleen. Het is zonder meer fantastisch wat hij doet, maar er is één maar: ergens tussen de perfecte noten is de ziel zoekgeraakt.Voor mij gaat de muziek voornamelijk over emoties en ontroering, wat uiteraard niet betekent dat je je slordigheden mag permitteren!
Luisterend naar Yundi’s laatste cd vraag ik mij af of hij weet waar die composities over gaan. Ballades van Chopin zijn namelijk niet op zichzelf staande stukken die je naar believen kan invullen.
Zou Yundi weten wie Mickiewicz was, de grote Poolse dichter wiens gedichten Chopin voor zijn composities inspireerden? Nu hoef je natuurlijk geen Pool te zijn om Chopin te kunnen begrijpen (al wil het soms wel helpen), maar enige vorm van inleving verwacht ik van een vertolker wel.
Daarbij moet ik opmerken dat zijn tempi behoorlijk aan de lage kant zijn, waardoor – voornamelijk – de vierde ballade het moet ontgelden. Leg de uitvoering van Murray Perahia er naast en hoor het verschil!
De tempi, daar gaan ook zijn mazurka’s onder gebukt. Zou Yundi weten, dat mazurka een snelle en vrolijke dans is? Pianistiek van het grootste formaat, maar de ziel… de ziel is nergens te vinden.
Frédéric Chopin
Four Ballades; Berceuse op.57; Four Mazurkas op.17
Yundi
DG 4812443 • 56’
Prachtige Chopin door Maurizio Pollini
74 is hij inmiddels, één van de grootste pianisten van de tweede helft van de twintigste eeuw. De leeftijd is ook aan zijn spel te horen. Nee, het is niet minder geworden, integendeel. Zijn virtuositeit is nog steeds fabelachtig en zijn beheersing van het instrument totaal en onvoorwaardelijk.
Wat wel minder is geworden is zijn nuchterheid, waardoor hij aan mildheid heeft gewonnen. Ook zijn rubato lijkt sterker, ook het verschil tussen alle gradaties in piano en forte en wat er ook tussenin ligt.
Zijn tempi liggen doorgaans aan de lage(re) kant, maar daar doe je Chopin alleen maar een gunst mee – zijn muziek wint daar aan lyriek door en je snapt beter waarom hij zo’n liefhebber van Bellini en belcanto was. Ik mag het.
In de Preludes laat Pollini af en toe een stevige taal horen en dan komen zijn ‘strengheid’ en ‘hoekigheid’ weer eens te voorschijn; maar zijn nocturnes zijn ongemaniëreerd, rechttoe rechtaan ogenschijnlijk. Dat heeft hij met Rubinstein, mijn geliefde Chopin vertolker gemeen, al weet hij zijn pianissimo niet te evenaren.
De cd beslaat maar één uur, maar voor mijn gevoel duurt het veel langer. Ik sluit niet uit dat het aan de repeatknop van mijn speler ligt….
FRÉDÉRIC CHOPIN
24 préludes op.28, 2 Nocturnes op.27, 4 Mazurkas op.30, Scherzo no.2 op.31
Maurizio Pollini
DG 4779530 • 60’
Seong-Jin Cho: terechte winnaar van het Chopin Concours
Mensen houden van competities. Maar ook de platenmaatschappijen. Op die manier krijgen ze hun publiekstrekker in spe op een presenteerblad opgediend, want aan een echt ouderwetse talentscouting wordt er nog amper gedaan.
Nu heb je concoursen en concoursen, maar als het om het pianistendom gaat dan telt het Internationale Fryderyk Chopin Competition als één van de meest prestigieuze ter wereld. Geen wonder dus dat de eerste prijswinnaar ook met een dikke platencontract met een gerenommeerde firma naar huis gaat.
De, tijdens het concours nog maar 21-jarige Seong-Jin Cho was al een tijd geheimtip bij de insiders: zo speelde hij al met het Amati Ensemble in Maastricht lang voordat zijn naam op ieders lip kwam. Toch was zijn overwinning voor velen een grote verrassing.
Zuid Koreanen beschikken doorgaans over een vrijwel volmaakte techniek, maar vaak wordt ze een zeker automatisme en weinig gevoel voor nuancen verweten.
Zo niet deze jonge man. Zijn interpretatie van de werken van hét nationaal Pools symbool zijn goed doordacht en zeer … Pools.
Ik kan mij dan ook niet aan de indruk onttrekken dat hij de grootste Poolse pianisten goed bestudeerd had. Wat absoluut niet inhoudt dat hij ze kopieert, integendeel! Het duidelijkst hoor je het in de Polonaise As-dur, de ‘Heroïsche’, die onder zijn handen veel minder heroïsch klinkt dan ik gewend ben, lichter.
Persoonlijk had ik er liever nog wat meer accenten in willen horen, maar zo kan dat ook.
Seong-Jin Cho speelt Polonaise As-dur:
