Het belang van deze uitgave ontgaat mij volledig. Het is inderdaad zo dat Honegger zijn oratorium oorspronkelijk gecomponeerd had voor een klein ensemble van koperblazers, harmonium, percussie en celesta, maar al gauw bewerkte hij het voor een groot orkest. Waarom dan teruggaan naar de schetsen als de volledige uitwerking zo prachtig is?

Nog vreemder is de keuze voor het Duits. De verklaring die gegeven wordt: Le roi David werd al in 1923 in het Duits uitgevoerd. En dus? Zo’n verklaring “koop” ik niet. Bovendien bestaan er al genoeg opnamen in het Duits, dus zo’n rariteit is het niet.

Maar goed: dat alles zou ik met de mantel der liefde kunnen bedekken als de uitvoering briljant was. Maar dat is hij niet. De spreker (mij zeer irriterende Devid Striesow) is nadrukkelijk Duits, wat een ontzettende afbreuk doet aan de zeer Franse muziek.

Ook over de solisten ben ik niet echt te spreken. Verder dan ‘aardig’ kom ik niet. Erger eigenlijk: ik herken het prachtige oratorium amper meer, de hele sfeer is weg! Maar eerlijk is eerlijk: het jonge Junges Ensemble Berlin musiceert zeer gedreven en met veel elan.

Wilt u Le Roi David horen in een uitvoering die het werk alle recht doet, kies dan voor Ernest Ansermet (Decca) met Susanne Danco. Of voor Maurice Abravanel op Vanguard, met Madeleine Milhaud als de spreker en met de engelachtige sopraan Netania Devrath.

Een mooi portret van het Junges Ensemble Berlin:

Arthur Honegger
König David
Devid Striesow, Irm Hermann, Narine Yeghiyan, Rowan Hellier, Jan Remmers
Junges Ensemble Berlin; Chor Prometheus Ensemble Berlin olv Frank Markowitsch
Rondeau Productions  ROP 6088