Een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus ik ben in juni 2012 niet naar Brussel gegaan om daar de in álle opzichten nieuwe Il trovatore – naar de opera van Verdi – te gaan aanschouwen. De waarschuwing kwam van Marina Poplavskaya, de sopraan die Leonora zong. Op haar Facebook-pagina schreef ze: “Je wilt niet zien wat wij het publiek hier gaan voorschotelen.”
Nu ligt de opera in mijn dvd-speler en nog voordat ik eraan begin, krijg ik een tweede waarschuwing. Deze keer van het operahuis zelf. “Om te beantwoorden aan het dramaturgische concept van de regisseur zijn de rollen van Ines en Ruiz, alsook bepaalde tussenkomsten van het koor toegewezen aan andere zangers van de productie.”
Het nieuwe verhaal: er is ooit iets gebeurd, jaren geleden. Om het verhaal erachter te ontrafelen en de ware toedracht te leren kennen, brengt Azucena alle betrokkenen bij elkaar en sluit ze op in een flat. Zo beginnen we aan een nachtmerrieachtige reis, waarin het verleden en het heden door elkaar lopen.

© Bernd Uhlig 2012
En hoe verhoudt (de tekst van) het libretto zich dan tot de Miss Marple op het toneel? Niet.
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeLike
Ik heb die voorstelling destijds gezien/gehoord. Muzikaal zat het wel goed. Van Sylvie Brunet-Grupposo had ik nog nooit gehoord: geweldig. Marina Poplavskaya is inmiddels helaas geheel van het toneel verdwenen. Maar het was niet om aan te zien. Ik heb destijds de Amsterdamse Salome getypeerd als “opera van Konwitschny op muziek van Richard Strauss”. Iets dergelijks was ook hier het geval.
LikeGeliked door 1 persoon