Ik weet het, ik weet het: de schepper is zijn werk niet en de mooiste creaties zijn ook aan het verdorven brein ontsproten… maar soms is het zo moeilijk.
Neem bij voorbeeld de Franse componist Florent Schmitt. In de jaren dertig van de vorige eeuw ontpopte hij zich als een antisemiet en een groot bewonderaar van Hitler, tijdens de oorlog collaboreerde hij met het Vichy-regime.
Florent Schmitt © Past Daily
Maar ik vind zijn muziek heel erg mooi, al haalt hij het niveau van zijn tijdgenoten en medeoprichters van Cociété musicale indépendante, Ravel, Fauré, Vuillemoz en Koechlin niet. In 1900 won hij Prix de Rome en tijdens zijn verblijf in Rome componeerde hij veel van zijn mooiste werken, waaronder Psaume XLVII en La tragédie de Salomé.
Kort na de première in 1920 van zijn avondvullend ballet Antoine et Cléopâtre haalde Schmitt twee suites er uit, maar echt repertoire houden deden ze niet. Zijn tweede symfonie componeerde hij toen hij al 87 was. Het is een aardig stuk muziek, best plezierig om naar te luisteren, maar echt beklijven doet het niet.
Het ligt niet aan de uitvoering: Sakari Oramo haalt uit het BBC Symphony Orchestra werkelijk alles wat er uit te halen is. De ietwat bedwelmende sfeer komt goed over en maakt dat je je in de klank kan onderdompelen. Wat zonder meer ook aan de onvoorstelbaar goede opname ligt, die is meer dan subliem. Wat een geluid!
FLORENT SCHMITT
Suites from ‘Antoine et Cléopâtre’
Symphony No.2
BBC Symphony Orchestra olv Sakari Oramo
Chandos CHSA 5200
Basia con fuoco 
Moeilijk geval inderdaad maar zo kunnen wij tal van componisten in het verdomd hoekje zetten gezien vanaf welke ideogie dan ook. Ik heb wel een zwak voor Schmitt, hij weet als weinigen een sfeer te creëren zonder anekdotisch te zijn. Persoonlijk heb ik meer moeite met bv Koechlin al kun je mij altijd wakker maken voor zijn sublieme Heures persanes.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt Mauricio. Moeilijk inderdaad. Ik ben dol op zijn Salomé…
LikeLike