En alweer vraag ik mij af waarom het zo ontzettend lang moest duren eer Mieczysław Weinberg eindelijk de erkenning kreeg die hij verdiende. In de voormalige USSR was hij buitengewoon populair en zijn werken werden gespeeld door de voornaamste musici.

Hij heeft een oeuvre opgebouwd waar je u tegen zegt, maar het is pas de laatste tijd dat het ook tot ons is doorgedrongen wat een geniale componist hij was. Wist u trouwens dat de score voor de De kraanvogels die voorbij vliegen, één van de beste en de mooiste films uit de cinematografie van zijn hand was?

Dat het in 1957 gecomponeerde vioolconcert van Weinberg geen repertoirestuk is geworden verbaast mij zeer. Het onvoorstelbaar spannende werk die in zijn complexiteit niet onder doet voor nummer 2 van Bartók verdient het om veel vaker uitgevoerd te worden.

Zijn vioolconcert componeerde Weinberg voor de legendarische Leonid Kagan, het is dan ook geen stuk die je zomaar even kan instuderen. Neem alleen al de tweede deel, het Allegretto. Het begint met een Joods deuntje, maar op de achtergrond hoor je duidelijk het derde deel van het vioolconcert van Beethoven, samen tot één geheel geweven. En als je denkt dat je alles al hebt gehad krijg je het in je ziel krassende Adagio. Schrijnend. Daar weet Ilya Gringolts fantastisch mee om te gaan: hij zingt en schuurt tegelijk.

Ook de vierde symfonie is een werk dat je niet gauw loslaat. Onoplettend zou je aan Sjostakovitsj kunnen denken, maar schijn bedriegt! Bovendien, als je goed luistert dan hoor je in Vivace reminiscenties aan de Sabeldans van Katsjatoerian. Dat maakt Weinbergs muziek niet minder bitter, maar zeker optimistischer.

Het onder leiding van Jacek Kaspszyk voortreffelijk spelende Warsaw Philharmonic laat alle nuancen duidelijk uitkomen en zet de juiste puntjes op de juiste ‘i’s’.

MIECZYSŁAW WEINBERG
Violin concerto in G minor op.67, Symphony No.4 A minor op.61
Ilya Gringolts (viool), Warsaw Philharmonic olv Jacek Kaspszyk
Warner Classics 0825646224838 • 62’