Het zijn gouden tijden voor de Rossini liefhebbers: de ene na de andere vergeten opera van hun idool wordt vanonder de mottenballen gehaald en afgestoft. Sterker: ze worden ook daadwerkelijk uitgevoerd al was het maar tijdens een festival.
En nu, niet voor de eerste keer trouwens worden we getrakteerd op Sigismondo. Niet echt een hoogvlieger, maar de opera biedt ruim twee uur aanstekelijke muziek. Met af en toe ook een heerlijke ‘aha – moment’ van herkenning, want: hey, hoor ik nu niet een stukje Barbiere di Sevilla? Jazeker. Maar ook Elisabetta, regina d’Inghilterra komt om de hoek kijken. Ik hoor de liefhebbers al knorren van plezier en gelijk hebben ze.
Dus, Rossiniannen, let op! Hier komt de Poolse koning Sigismondo! Opgejut door zijn vriend Ladislao (denk aan Jago!) laat hij zijn vrouw Aldimira wegens een vermeend overspel ter dood veroordelen. Daar wordt hij zelf letterlijk gek van, maar – o wonder der wonderen! – Aldimira blijkt levend en wel te zijn en zij vergeeft het hem ook nog eens. Eind goed al goed.
Keri-Lynn Wilson dirigeert ferm en met veel begrip voor de partituur. Marianna Pizzolato is een goede (maar niet meer dan dat) Sigismondo, Hera Hyesang Park een mooie, lyrische Aldimira en Kenneth Tarker een uitstekende Ladislao. De opera werd in oktober 2018 in München live opgenomen en het geluid is voortreffelijk.
GIOACHINO ROSSINI
Sigismondo
Hera Hyesang Park, Marianna Pizzolato, Rachel Kelly, Kenneth Tarver, Gavan Ring, Guido Loconsolo, Il Hong, Olga Watts Chor des Bayerischen Rundfunks; Münchner Rundfunkorchester olv Keri-Lynn Wilson BR Klassiek 900327Keri-Lynn_Wilson
Ooit van Eduardo e Cristina van Rossini gehoord? Nee? Bijna niemand en toch was de opera ooit buitengewoon succesvol. De première vond plaats in Venetië op 24 April 1819 en was een zo groot succes dat er niet minder dan 24 opvoeringen volgden. Edoch: na 1840 verdween de opera van de affiches.
Heel erg wonderlijk is het niet. Succes of geen succes: voor Rossini was het een haastig ‘tussenwerkje’ waarvoor hij het een en ander van zijn andere opera’s heeft hergebruikt. Zijn partituur is voornamelijk opgebouwd uit delen uit Adelaide di Borgogna, Ricciaro e Zoraide en, voornamelijk Ermione. Daarbij schroomde hij niet om ook bij collega’s leentjebuur te spelen: niet echt ongebruikelijk in de tijd. Het resultaat is een alleraardigst pastiche waar je veel plezier aan kunt beleven om het daarna gewoon weer te gaan vergeten.
De opera werd in 2017 in Bad Wildbad live opgenomen en ik denk, nee ik weet zeker dat de Rossiniannen onder ons daar buitengewoon blij mee zullen zijn. Zeker ook omdat de uitvoering zonder meer goed is.
De Amerikaanse tenor Kenneth Tarver (Carlo) steelt de show als de Zweedse koning Carlo, zijn hoge noten zijn loepzuiver en zijn coloraturen onberispelijk. Een beetje moeite had ik met Silvia Dalla Benetta (Cristina), maar Laura Polverelli zingt een onberispelijke Eduardo en de bas Baurzhan Anderzhanov imponeert als Giacomo. Gianluigi Gelmetti dirigeert alsof zijn leven er van afhangt.
GIOACHINO ROSSINI
Eduardo e Cristina
Kenneth Tarver, Silvia Dalla Benetta, Laura Polverelli, Baurzhan Anderzhanov, Xiang Xu
Camerata Bach Choir Poznan, Virtuosi Brunensis olv Gianluigi Gelmetti
Naxos 8660466-67
Basia con fuoco 