Die Opferung des Gefangenen van Egon Wellesz: een buitengewoon interessante hybride

“This West Indian tragedy has remained the sole dramatic work of a heroic world in pre-Columbian times that, after a flourishing heyday, was abruptly terminated by foreign violence” (Egon Wellesz in 1925).

Die Opferung des Gefangenen is moeilijk in een la te stoppen: het is zowel een opera als een ballet en tegelijk ook geen opera noch ballet. Een hybride, maar een buitengewoon interessante hybride. Wellesz was altijd geïnteresseerd in het ontwikkelen van zijn eigen stijl waardoor vrijwel al zijn composities een andere ‘taal’ spreken. Zijn opleiding genoot hij bij Schönberg die hem, behalve de twaalftoonstechniek ook een grote dosis expressionisme had bijgebracht.

Die Opferung des Gefangenen heeft als bijtitel ‘Ein Kultisches Drama für Tanz, Sologesang und Chor’ en is gecomponeerd op een libretto van Eduard Stücken naar het Mayaanse spel ‘Rabinal Achi’ over een conflict tussen de Quiché en de Rabinal Indianenstammen aan het begin van de vijftiende eeuw. De première vond plaats op 2 april 1926 in Keulen, onder leiding van Eugen Szenkar.

                                            Egon Wellesz door Oscar Kokoschka

Na de Anschluss in 1938 vluchtte Wellesz (Joods en schrijver van ‘Entartete Musik’) naar Oxford waar hij in 1974 overleed. Tegenwoordig horen we zijn muziek nog maar zelden.

De opname die Capriccio nu op cd heeft (her?)uitgebracht stamt uit 1995 en is zonder meer goed waarvoor mijn grote dank. Maar wat zou ik graag dit werk live willen meemaken, want op cd mis je de helft, het ballet.

Egon Wellesz: Die Opferung des Gefangenen
Wolfgang Koch (Feldherr), Robert Brooks (Schildträger des Prinzen), Ivan Urbas (Der Älteste des Rates)
Wiener Konzertchor, ORF Vienna Radio Symphony Orchestra olv Friedrich Cerha
Capriccio C5423

4 comments

  1. Dirigent Friedrich Cerha is ons ook welbekend van zijn voltooiing van het IIIe bedrijf van Lulu van A. Berg (waarvan ik net bezig ben de Met-versie in de regie van W. Kendridge en met oa M. Petersen en S. Graham te (her)bekijken.

    Geliked door 1 persoon

  2. OK, de beeldenprojecties zijn nogal overweldigend (maar vaak wel ter zake!), zoals steeds bij Kendridge en er zijn een paar nogal belachelijke aankledingen met kartonnen dozen op het hoofd… maar de personenregie is wel sterk en de casting heel sterk met oa Johan Reuter, Marlis Petersen (ik vind haar wel iets te arrogant, ik zie Lulu meer als een slachtoffer, die zelf slachtoffers maakt zonder het echt te willen…) en zeker Susan Graham, een luxe-Geschwitz… Gemengde gevoelens dus, maar ook positieve…

    En grote spijt dat de Chereau-productie van destijds (Stratas (!), Mazura (!), Minton ) waar WEL een TV opname (op Youtube) van bestaat, nooit op DVD is uitgebracht…

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Stefan Caprasse Reactie annuleren