Soms denk ik dat er een, al was het maar tijdelijk, verbod zou moeten komen op het opnemen van bepaalde muziekstukken. Om te beginnen met de drie liedcycli van Schubert. Wij verzuipen in de hoeveelheid – veelal fantastische, dat dan weer wel – uitvoeringen en het einde is nog steeds niet in zicht.

Ik snap best wel dat een elk zichzelf respecterende zanger zijn stempel op de liederen wil drukken, maar wie nú nog de Schwanengesang meent te moeten opnemen, moet verrekt veel te vertellen hebben.

Bariton James Rutherford heeft veel te vertellen. Alleen: wat hij ons wil vertellen, klopt voor geen meter. De Brit beschikt over een grote, dramatische stem, die hem bijzonder geschikt maakt voor Wagner-rollen. Maar daarin schuilt direct een gevaar als je de intimiteit van Schuberts laatste opus gaat opzoeken.

Rutherford en zijn begeleider Eugene Asti hebben vijftien jaar lang aan deze liederen gewerkt en ze in verschillende volgordes uitgevoerd (er moest uitgeprobeerd worden). Voor hun definitieve (?) versie hebben ze ‘Herbst’ aan het Rellstab-gedeelte toegevoegd. En omdat Rutherfords stem zo laag en zwaar is, zijn de liederen een terts naar beneden getransponeerd..

Het resultaat vind ik zeer onbevredigend: onbeholpen en amateuristisch. Ik heb de cd een paar keer de kans gegeven, maar merkte dat mijn afkeer alsmaar groeide. Sorry.

Franz Schubert
Schwanengesang D.957, Die Forelle, Auf der Bruck, Gruppe aus Tartarus, An die Musik
James Rutherford (bariton), Eugene Asti (piano)
BIS 2180

Florian Boesch en Schwanengesang: een match made in heaven