Andrei Serbans productie van Turandot is prachtig om te zien

Turandot

De Turandot-productie van regisseur Andrei Serban voor het Royal Opera House in Londen dateert van 1984, maar heeft allerminst aan pracht en kracht ingeboet. In 2013 heeft Opus Arte de voorstelling op dvd vastgelegd.

Heeft u ook zo’n hekel aan Calaf? Voor mij behoort hij tot de meest onsympathieke operahelden: egoïstisch, egocentrisch en belust op geld en macht, in staat om alleen maar van zichzelf te houden. Of denkt u werkelijk dat hij verliefd is op Turandot?

Soms verdenk ik Puccini ervan dat hij met opzet zijn opera niet had afgemaakt, want: hoe brouw je een happy end aan een sprookje dat een aaneenschakeling is van martelingen, moorden en zelfmoorden?

Wellicht ben ik de enige niet. Regisseur Andrei Serban laat de opera na de dood van Liu één lange minuut stoppen, waarin alle handelingen bevriezen. Daar ben ik hem bijzonder dankbaar voor, want de hartenkreet van Timur (“word wakker Liu, het is al ochtend”) echoot zo na in je hoofd.

De dertig jaar oude productie – die, na de halve wereld te zijn afgereisd, in 2013 weer eens terugkeerde naar Covent Garden – heeft niets aan pracht verloren en boeit nog steeds van het begin tot het eind. De voorstelling is met zijn prachtige choreografie een lust voor het oog: wervelend en kleurrijk, met een zeer dominante kleur rood.

Marco Berti is een prima hoewel wat statige Calaf en Lise Lindstrom zingt een zonder meer overtuigende Turandot. Iets wat ik helaas niet kan zeggen van Eri Nakamura (Liu).

De jonge Henrik Nánási heeft zo te horen nog een lange weg te gaan voordat hij zich een ‘Puccini-dirigent’ mag noemen. Nu ontbreekt het hem (nog?) aan een dosis gezond sentiment. Maar kundig is hij wel.

Dit is niet de beste uitvoering van Turandot die er is, maar wellicht, voor mij althans, wel één van de mooiste om te zien.

Hieronder trailer van de productie:

Giacomo Puccini
Turandot
Lise Lindstrom, Marco Berti, Eri Nakamura, Raymond Aceto e.a
Royal Opera Chorus, Orchestra of the Royal Opera House olv Henrik Nánási
Regie: Andrei Serban
Opus Arte OA 1132 A

3 comments

  1. Puccini hield kennelijk wel van een beetje bloed en martelpraktijken in de opera: zie ook Tosca.
    Volgens Liù is Calaf wel degelijk verliefd op Turandot (”da tanta fiamma vinta…”) en zij kan het weten. Het oog van de verliefde vrouw ziet alles.
    Ik heb geen hekel aan Calaf. Wel aan Radamès. Hij wil de hemelse Aïda een troon naast de zon geven, als hij de veldslag wint…ja, ja! Hij wint en wat doet hij? instemmen met het huwelijk met Amneris. Wat een schmiecht. Goed, hij bedenkt zich, maar dat van die troon was gelogen.

    Geliked door 1 persoon

  2. Haha! Daar zit wat in, een beetje sado/maso is nooit weg in de opera en Puccini was daar niet vies van. En Radames, tja….Hij heeft gewoon geen ruggengraat. Maar Calaf geilt op macht en geld. En dat Turandot zo moeilijk te krijgen is, dat maakt haar aantrekkelijk in zijn ogen. Maar eenmaal getemd …. Nee, dat loopt niet goed af, echt niet. Ik vertrouw die vent voor geen meter!

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s