Haar volledige naam luidt Svetlana Aksenova-Ignatovich, maar haar impresario vond enkel Ignatovich beter. Het is korter en makkelijker te onthouden.

Drie jaar geleden debuteerde zij bij DNO als het meisje Fevronija in De legende van de onzichtbare stad Kitesj van Rimski-Korsakov. De realisatie van Dmitri Tsjernjakov won in 2013 de International Opera Award voor beste nieuwe productie van het jaar en het optreden van Ignatovich werd als sensationeel bestempeld. De critici roemden haar fluwelen tonen en haar uithoudingsvermogen: in de ruim vier uur durende opera was zij vrijwel onafgebroken op de bühne aanwezig.

Drie jaar geleden was zij nog de “rising star”, maar inmiddels kan je de “rising” voor haar naam rustig weglaten

Hoe kijkt zij terug op haar Amsterdamse debuut en op de productie zelf?
En wat vindt zij van Fevronija? Voor mij is zij (maar ook Emma en Liza) een belichaming van de Russische Ziel: melancholisch en vaak gedeprimeerd en treurend.

“Zij is behoorlijk wereldvreemd, dat wel, maar het is een sprookje. Of ik in haar iets van de spreekwoordelijke ‘Russische ziel’ terugvind? Dat weet ik eigenlijk niet. De melancholie, de weemoed, die vind je wel in haar muziek. Maar zij is ook een soort lichtpunt in de treurigheid.

Ik vond de rol zeer uitdagend. Niet alleen wat de noten sec betreft: de productie zelf was het ook. Het was zeer zwaar, voornamelijk fysiek. Ik was toen zwanger van mijn zoon en moest mij dus tot het uiterste spannen.

Of ik het ooit in de ouderwetse setting zou willen zingen? Daar heb ik eigenlijk nooit aan gedacht. Ik vond de Amsterdamse productie buitengewoon boeiend.”

En Emma?

“Emma is zo moeilijk! Eerlijk gezegd ben ik een beetje bang voor Emma: zij is zo expressief!  En haar optreden is maar zo kort, niet langer dan vijftien minuten, maar de vijftien minuten zijn zo verschrikkelijk intensief!”

Wat denk je: houdt Andrej (Chovanski) van Emma? Hij is tenslotte aldoor op zoek naar haar? En: zou Emma wellicht ook iets voor hem voelen? “Ben je mal? Andrej heeft net haar ouders gedood en was bezig haar te verkrachten! Zij verfoeit hem! Andrej is inderdaad door haar gefascineerd, maar hij is obsessief bezig. Dat kan je toch geen liefde noemen? Emma is ook anders, zij is ook niet Russisch, zij is Duits. Én lutherans”

En Marfa? Hoe zie je haar? Wil zij Emma daadwerkelijk beschermen? Zij is immers de minnares van Andrej geweest en is nog steeds op hem verliefd? “Interessante vraag. Daar heb ik niet eens over nagedacht. De repetities zijn nog niet begonnen……”

Maar wat denk je zelf? “Marfa is radicaal. Zij zit in de sekte…”

Maar zit zij er in omdat zij er in gelooft? Aksenova is even stil. “Interessante vraag”, herhaalt zij. “Ik denk dat ik maar afwacht wat de regisseur mee
doet, wat hij er van gaat maken”

“Maar: schrijf het even op: ik ben gek op Moessorgski en ik leef naar de productie toe. Het biedt mij ook de mogelijkheid om een tijd samen met mijn man (de tenor Maksim Aksenov die de rol van Andrej zingt, red.) door te brengen. We hebben elkaar negen jaar geleden ontmoet en zijn inmiddels vijf jaar getrouwd, maar het gebeurt niet vaak dat wij wat langer bij elkaar kunnen zijn”

”En ik kijk uit naar het weerzien met het koor van DNO. Ze zijn werkelijk zo, zo, zo fantastisch!”

Chovansjtsjina: trailer – De Nationale Opera | Dutch National Opera:

De rol van Liza (Pique Dame) heb je al eerder gezongen. Kun je haar met Tatyana
(Onjegin) vergelijken?

“Liza vind ik een beetje raar. Zij heeft een aantrekkelijke en rijke verloofde en toch voelt zij zich tot de wereldvreemde man aangetrokken. Wat moet zij er mee?”

Op mijn vraag of zij haar als een gotiek meisje ziet moet zij even nadenken. “Gotiek? Wat bedoel je hiermee? Nee, dat niet, maar zij is zonder meer vreemd. Ik denk niet dat zij zo puur en onschuldig is. Echt niet. Hoe anders zou zij kunnen zingen: alleen jou kan ik toevertrouwen wat in mijn ziel is gegriefd, wat ik voel……”

“Liza is zo anders dan Tatyana! Tatyana is sterk! Zij leeft dan in haar eigen fantasiewereld, maar zij durft wel! Ik bewonder haar zeer, ook omdat ik het niet weet of ik het had kunnen doen. Zeker toen, in die tijd”

“Ik verheug mij enorm op Pique Dame. Om juist die rol met het Concertgebouworkest en onder Maris Jansons te mogen zingen… Het is meer dan een privilege!”

Aksenova als Liza in 2011:

Svetlana Aksenova werd geboren in St. Petersburg. Zij studeerde er aan het Rimski-Korsakov conservatorium, waarna zij haar studie in Italië vervolgde. Bij Renata Scotto.

“Drie jaar ben ik bij haar in de leer geweest. Ik was één van haar “hofleerlingen” in
haar operastudio. Zij heeft mij veel geleerd. Het allerbelangrijkste was hoe je met de
score moet omgaan. Hoe je moet bewegen. Ze vertelde ook altijd: perfectie bestaat niet”

“Als kind had ik altijd twee verschillende dromen: iets voor nu (ijs!) en iets voor later. Voor als ik groot en beroemd ben. Het was meestal niet reëel, maar ik droomde toch. Ik ben gek op coloratuursopranen, ik droomde dan ook van rollen zoals Lucia. Of Violetta. Soms ben ik nog steeds jaloers op mijn collega’s: het lijkt mij echt leuk om de rollen te zingen, maar ik realiseer mij dat zij niet echt iets voor mij zijn.”

“Ik ben als mezzo begonnen en nu ben ik een echte spinto. Niet echt dramatisch, maar zeker niet echt lyrisch en al helemaal geen coloratuur.”

Aksenova als Butterfly in Oslo:

“De enige echt lyrische rol die ik zong was Micaela in Carmen. Het was een productie van Calixto Bieito. Ik was er een beetje bang voor, maar het is mij honderd procent meegevallen. De samenwerking was goed.

Daarna deden wij het War Requiem van Britten in Bazel samen en dat vond ik fantastisch. Maar daarna kwam Otello en dat was een echte ramp. Ik kon de samenhang tussen de eerste, de tweede en de derde acte niet begrijpen. Het waren drie verschillende personages… Nu werd ik in Oslo voor Tosca in zijn regie gevraagd, maar ik heb het contract nog niet ondertekend. Ik vind het een beetje eng

Aksenova als Desdemona:

“Mijn droomrollen? Iets komisch, graag! Ik wil gek doen op de bühne! Ik heb komisch talent, echt! Maar het is zo moeilijk in mijn stemtype. De enige waar ik nog op kan hopen is Alice in Falstaff en die komt wel. Verder? Ik zou heel erg graag Herodiade van Massenet willen zingen, de aria alleen al is zo ontzettend mooi! Ook Adriana Lecouvreur en Lady Macbeth of Mtsensk staan hoog op mijn verlanglijstje.
Maar mijn allergrootste droomrol is Maria in Mazeppa van Tsjaikovski.”

“Tegenwoordig voorbereid ik mijn rollen met de grote Bulgarse mezzo Alexandrina Milcheva (o.a. Marfa in de Sony opname onder Tchakarov). Zij is inmiddels 80 jaar oud.”

Trailer van Pique Dame in Amsterdam:

Zie ook: RIMSKI-KORSAKOV: De legende van de onzichtbare stad Kitesj en het meisje Fevronja. DVD

Tannhäuser in Amsterdam: Wolfram wint