Benjamin Grosvenor: “Het vervelende van de huidige tijd is dat musici blootstaan aan te veel vastgeroeste tradities en zienswijzen. Ik moet me de geschiedenis eigen maken, maar die moet dan wel naar het nu worden vertaald”. Dat het kan bewijst hij met de opname van de pianoconcerto’s van Chopin.

De concerto’s zijn razend populair: de catalogus vermeldt tientallen (zo niet meer) goede en zelfs voortreffelijke uitvoeringen. Valt er nog iets aan toe voegen? Blijkbaar. De jonge Brit die in 2004 op 11-jarige leeftijd de BBC Young Musician Competition won laat zien dat het hem niet zo zeer om de techniek gaat – daar is trouwens ook niets mis mee – als wel om het verhaal achter de noten.

Waar hij het vandaan haalt weet ik niet, maar zijn spel maakt dat het voelt alsof ik de concerten voor het eerst hoor, terwijl ik ze eigenlijk kan dromen. Hij schuwt de grote gebaren niet, gelukkig maar, en toch doet zijn spel kamermuziekachtig aan. Het is alsof hij – intuïtief? – aanvoelt dat ook de meest romantische muziek gebaat kan zijn door je, al is het af en toe, in te houden.

Ergens las ik dat hij jarenlang zijn slaapkamer deelde met zijn broertje die het syndroom van Down heeft: zou zoiets hem extra gevoelig kunnen maken? Pure speculatie, uiteraard.

Het Royal Scottish National Orchestra onder leiding van Elim Chan voelt de interpretatie van de pianist congeniaal aan: samen zijn ze een eenheid waar geen speld tussen te krijgen is. De opname klinkt uitstekend.

FRYDERYK CHOPIN
Pianoconcerto’s
Benjamin Grosvenor (piano)
Royal Scottish National Orchestra olv Elim Chan
Decca 4850365