Giuseppe Martucci (1856-1909) is op zijn zestiende begonnen met het componeren van korte pianostukjes waarin hij sterk werd beïnvloed door pianocomposities van Robert Schumann.

In tegenstelling tot zijn land- en (bijna)tijdgenoot Ottorino Respighi componeerde hij geen opera’s. Zijn oeuvre bevat voornamelijk orkest- en kamerwerken, maar echt beroemd is hij geworden met de liederencyclus “La canzone dei Ricordi”. Geen wonder: geen romantische ziel kan er omheen.

Hieronder: Renata Tebaldi zingt ‘La canzone dei Ricordi’:

Zijn werken voor piano zijn van wisselende kwaliteit. De twee Notturni op 70 genieten een bescheiden bekendheid, maar dan wel in de bewerking voor (kamer)orkest.

Zo kende ik ze ook en het valt niet mee om om te schakelen. En toch: eenmaal gewend kan ik er buitengewoon van genieten. Zo doen ze me sterk aan Chopin denken en dat vind ik mooi.

Iets meer moeite heb ik met andere stukken op de cd, die vind ik niet bijzonder interessant. Het zijn net salonstukjes, leuk om op de achtergrond te hebben, meer niet. Maar Alberto Miodino speelt ze alsof het de grootste pianomeesterwerken zijn die ooit gecomponeerd zijn en dat ontroert mij zeer.

De zeer virtuoze Fantasia op.51 voorziet hij van een heuse “Liszt-schwung” en de 6 Pezzi op.44 geeft hij de allure van een sprankelende waterval.

GIUSEPPE MARTUCCI
6 Pezzi op.44, Novella op.50, Fantasia op.51, 2 Notturni op.70
Alberto Miodini piano
Brilliant Classics 94800