Emílie Pavlína Věnceslava Kittlová (26 februari 1878 – 28 januari 1930) of, zoals de wereld haar kent: Emmy Destinn wordt beschouwd als één van de grootste sopranen uit de eerste twintig jaar van de twintigste eeuw. Ze vierde triomfen in Berlijn, Parijs, Londen en New York, trad op met Enrico Caruso die haar ooit een aanzoek had gedaan en samen met hem zong ze de wereldpremière van La Fanciulla del West, een opera, die Puccini met haar stem in zijn hoofd componeerde.

In haar vaderland, de Bohemen, was ze voornamelijk geliefd omwille van haar patriottisme, wat haar tijdens de eerste Wereldoorlog zelfs een driejarig huisarrest heeft opgeleverd. De Tsjechische documentaire over haar leven is tegelijkertijd interessant en irritant.

Interessant, want het vertelt over veel onbekende feiten uit haar leven, laat prachtige beelden, foto’s en filmfragmenten zien en bijzondere akoestische opnamen (onder andere een echte rariteit: het Tsjechische volkslied, in het Tsjechisch gezongen samen met haar toenmalige geliefde, de Algerijnse bariton, Dinh Gilly) horen:

Irritant, want opgebouwd als een zeer ouderwets, oer sentimenteel filmisch portret, vol met overvliegende meeuwen, opwaaiende korenvelden, een steeds terugkerende zandloper en gelardeerd met in scène gezette fictieve beelden. En dat alles op de klanken van de Nocturne van Chopin.

Maar het aller, allerergste is dat zij de stem van Destinn vervangen hadden door die van Gabriela Beňačková! Een geweldige zangers die zelf niet eens in beeld mag komen want de hoofdrol is – uiteraard – bedoeld voor een mooie, jonge deerne.

En hier de echte Emmy:

The Greatest Czech Soprano
Regie: Petr Skala
Supraphon, SU7006-9