Bestaat er ook zoiets als de ‘muziekwensenhemel’? Ooit heb ik, na het beluisteren van een recital-cd van Jonathan Lemalu met onder meer een drietal cabaretliedjes van William Bolcom, zowat gesmeekt om meer. En zie, op de debuut-cd Surprise van Measha Brueggergosman uit 2010 staan er maar liefst zeven. Het zijn ze nog niet allemaal, maar ze zijn wel georkestreerd, en dat ook nog door Bolcom zelf!

Bolcom componeerde de liedjes voor zijn vrouw, de Amerikaanse mezzo Joan Morris. De orkestversie maakte hij speciaal voor deze opname. Kleine juweeltjes zijn het, grenzend aan smartlappen. Af en toe doen ze aan Kurt Weill (met of zonder Brecht) denken, niet in de laatste plaats door de grote discrepantie tussen de (vaak surrealistische) tekst en de muziek.

Minder te spreken ben ik over de orkestratie die Patrick Davin maakte van de liederen van Schönberg. Het is alsof ze hun Berlijnse afkomst hiermee kwijt zijn geraakt, en voor Satie vind ik de stem van Measha Brueggergosman iets te groot.

Surprise is de titel van één van de liedjes van Bolcom, en het is inderdaad een (zeer aangename!) verrassing om met de jonge flamboyante Canadese sopraan Brueggergosman kennis te maken. Haar dijk van een stem werd ooit door Gramophone omschreven als ,,an instrument of endless fascination”. Iets wat ik alleen maar kan beamen.

Measha over haar cd op Youtube:

Surprise
William Bolcom, Arnold Schönberg, Erik Satie;
Measha Brueggergosman (sopraan); William Bolcom (piano); BBC Symphony Orchestra olv David Robertson
DG 4776589