Toegegeven. Het is een draak van een verhaal met een hoog huilendezigeunerjongen- gehalte. En toch…

In de verte doet Zazà aan Adriana Lecouvreur van Cilea denken. De heldin is een gevierde zangeres die een gecompliceerde verhouding begint met een man van wie ze niet weet dat hij getrouwd is. Net als Adriana wordt zij bijgestaan door een oudere collega die ooit haar minnaar is geweest en die nog steeds van haar houdt. Maar anders dan Adriana gaat zij er niet dood aan, als je het dodelijke verdriet niet letterlijk neemt tenminste.

Geconfronteerd met de dochter van haar minnaar (zakdoekje bij de hand?) neemt zij een fier besluit en verlaat de oplichter. Geen moord, geen zelfmoord, maar een met stille tranen overgoten drama.

 Ermonella Jaho (Zazà) beschikt over een lichte sopraanstem met zilveren boventonen: mooi en zeer belcantesk. Té, eigenlijk, want zelf had ik liever wat meer volume willen horen.

Jaho repeteert  “Mama usciva di casa”:

Stephaen Gaertner is een prima Cascart: zijn grote hit Zazà, piccola zingara zingt hij met veel inleving en warmte, al doet hij mij zijn illustere voorgangers niet vergeten.

Riccardo Massi zingt misschien niet echt mooi, maar hij lijkt het verismo in zijn bloed te hebben en geeft Milio een echte smoel.

Het BBC Symphony Orchestra speelt mooi, maar voor mij te netjes en te braaf. Wat ik mis is een alles verzengende passie.

Ruggiero Leoncavallo
Zazà
Ermonela Jaho, Stephen Gaertner, Riccardo Massi, Patricia Bardon e.a.
BBC Singers; BBC Symphony Orchestra olv Maurizio Benini
Opera Rara ORC55