Ik heb niet eerder van Karine Deshayes gehoord. Op de cover prijkt een foto van een leuke jonge vrouw met pretogen, en zo klinkt haar stem ook. Jeugdig, vol elan en met veel brille.
Haar timbre is zeer aangenaam en warm van klank. De vraag is alleen of het voldoende is om je aandacht niet alleen op te eisen maar ook 73 minuten vast te houden… Mij was zij in ieder geval ergens halverwege de cd al kwijt, nog vóór “Una voce poco fa”, een aria die ik niet meer kan hóren, maar daar kan zij niets aan doen.
In het tekstboekje staat dat zij bij de rollen wilde blijven die zij al op de bühne had gezongen, maar soms is een uitdaging een pré, al gebeurt het alleen in de studio.
Dat hoor je in de cantate “Giovanna d’Arco”, die dan meteen het hoogtepunt van de cd is, al is het alles behalve volmaakt.
Er staan ook liedjes op, gearrangeerd door de dirigent en die vind ik heel erg leuk. Ik denk dat het veel beter was geweest als zij meer van die ‘dingetjes’ had opgenomen en wat minder ‘bravoura’.
Het ensemble Les Forces Majeurs onder leiding van Raphael Merlin dirigeert licht en in hun ongekunsteldheid passen ze precies bij de stem van Deshayes. Het is een leuke cd van een sympathieke zangeres.
Gioachino Rossi
Aria’s en liederen
Karine Deshayes (mezzosopraan); Les Forces Majeures olv Raphael Merlin
Apartemusic AP121 • 73’
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Alle nieuwe opnamen met Rossini ‘dingetjes’ zijn zeer welkom, maar ik geloof na deze introductie, dat ik toch nog even wacht met naar de winkel te rennen. Er moet wel op het allerhoogste niveau worden gezongen, anders krijg ik ook net als Basia ‘Un voce poco fa’ gevoelens.
LikeGeliked door 1 persoon