Op 16 november 1942 stierf Joseph Schmidt, nog maar 38 jaar oud. Op zijn graf staat, “Ein Stern fällt”, een verwijzing naar één van zijn meest succesvolle films.
De hele film:
Schmidt werd geboren op 4 maart 1904 in het dorpje Davydivka in het hertogdom Boekovina (tegenwoordig Oekraïne), dat toen deel uitmaakte van Oostenrijk-Hongarije. Hij was gezegend met een schitterende tenorstem en algauw zong hij in de synagoge van Czernovitz waarheen zijn familie na de eerste wereldoorlog verhuisde.
Hieronder zingt Schmidt ‘Ano Avdoh’, een Aramees gebed (opname uit 1934)
In 1924 verhuisde hij naar Berlijn, dromend van een carrière als acteur. En opera. Helaas, zijn geringe lengte (Schmidt was maar 1.54 lang) stond zijn droom in de weg. Tijdens de ettelijke audities werd zijn stem uitzonderlijk genoemd, maar zijn lengte… Gelukkig voor hem werd in die tijd een nieuwe medium ontdekt: de radio.
In 1929 maakte Schmidt zijn debuut als Vasco da Gama in Meyerbeers L’Africaine in de Berlijnse Rundfunk
Het succes dat volgde is niet te beschrijven: Schmidt werd een wereldster. In totaal heeft hij in 37 opera’s gezongen, waaronder veel Mozart en, voornamelijk Verdi.
Hieronder zingt Schmidt ‘Di quella pira’ uit Il Trovatore:
In mei 1933 is met enorm succes zijn eerste film Ein Lied geht um die Welt in première gegaaan
Maar al in februari 1933 trad Schmidt voor het laatst op voor een Duitse omroep. Een week later werd hem de toegang tot de studio’s ontzegd. In december dat jaar verhuisde hij naar Wenen waar zijn filmcarrière echt begon
Heut’ ist der schönste Tag in meinen Leben:
In 1937 maakte hij zijn debuut in Carnegie Hall in New York
Hieronder zingt hij Du bist die Ruh van Schubert:
Zijn succes was immens. Hij trad met de grootste zangersacteurs uit die tijd, Maria Jeritza, Grace Moore om maar een paar te noemen
Joseph Schmidt en Grace Moore in La bohéme :
In die tijd verdiende hij 3000 dollar voor een paar minuten zingen. Waarom ging hij terug naar Wenen? Wat bezielde hem? Was hij zo naïef dat hij niet geloofde wat er komen gaat? Dacht hij werkelijk dat zijn roem en zijn sterrendom hem zou beschermen? Of was het gewoon heimwee? Wie zal het zeggen.
Na de Anschluss vluchtte hij naar België. Daar is zijn grootste droom in vervulling gegaan, een optreden op de operabühne; hij zong Rodolfo in La Bohème. Zou dat de reden zijn dat hij niet vluchtte toen het nog kon?
Een bijzonder warm plekje in zijn hart had hij voor Nederland, hier trad hij voor het eerst op voor de Vara Radio in 1936 (hij zong er in I Masnadieri van Verdi)
En hij zong ook in het Nederlands!
In 1940 vluchtte hij naar Parijs en daarna naar Zuid Frankrijk. Daarvandaan deed hij nog vergeefse pogingen om America te bereiken. Helaas. Wanhopig probeerde hij het nu met Zwitserland, iets wat hem in de nacht van 7 op 8 maart 1942 uiteindelijk lukte. Nog geen drie jaar geleden vierde hij er triomfen als de wereldster, nu werd hij in de interneringskamp opgesloten. Hij kreeg er longontsteking en last van hartklachten. Totaal berooid, zonder een cent te maken, niet in staat om een goede arts te betalen werd hij opgenomen in een ziekenhuis. Na twee weken werd hij er ontslagen, wegen simulatie.
Twee dagen later stierf hij, 38 jaar oud. Op zijn gaf op het Joodse kerkhof staat . Op zijn graf staat: “Ein Stern fällt”, Joseph Schmidt – kammersänger
This beautiful English film from 1949 is truly irresistible, and not only for opera lovers. The melodrama, about an English composer who crashed in the Alps with his plane during the Second World War and is rescued by a group of partisans led by a beautiful Italian, is a bit reminiscent of the classic The Brief Encounter. So, a handkerchief is not superfluous. The (married) composer falls in love with his rescuer and once back in London he writes an opera inspired by his experiences in the mountains. And it is more than a treat to come across many old opera stars, both in the story and on the stage of the Milanese La Scala.
Michael Denison who plays the leading role has the appearance of a Hugh Grant, and the enchanting music was composed by Nino Rota. Tito Gobbi plays a small but important role of a partisan who is an opera singer in daily life and who is of course given the leading role in the opera.
Directed by: Henry Cras Music: Nino Rota with (a.o.) Valentina Cortese, Michael Denison, Dulcie Gray and Tito Gobbi
LOUISE
In 1938 the great Abel Gance filmed the opera Louise of Gustave Charpentier. The leading part was played and sung by Grace Moore, perhaps the most famous Louise ever, who also made a great career in Hollywood as a film star. The charismatic French tenor Georges Thill (Julien) also played in several films and, besides having a singing career on stage, also made a name for himself as a great film actor.
There are many cuts, but since the film was supervised by the composer, we can assume that he agreed with them. Unfortunately, the film is not subtitled, but the booklet contains an extensive synopsis with a detailed description of all the scenes.
GUSTAVE CHARPENTIER Louise Directed by: Abel Gance With a.o. Grace Moore and Georges Thill
Deze prachtige Engelse film uit 1949 is werkelijk onweerstaanbaar en dat niet alleen voor de operaliefhebbers. Het melodrama, over een Engelse componist die tijdens de Tweede Wereldoorlog met zijn vliegtuig neerstort in de Alpen en gered wordt door een groepje partizanen onder aanvoering van een schone Italiaanse, doet een beetje denken aan de klassieke The Brief Encounter. Dus: een zakdoekje is niet overbodig. De (getrouwde) componist wordt verliefd op zijn redster en eenmaal terug in Londen schrijft hij een opera die geïnspireerd is door zijn ervaringen in de bergen. En het is meer dan een traktatie om veel oude operasterren tegen te komen, zowel in het verhaal als op de bühne van de Milanese La Scala.
Michael Denison die de hoofdrol speelt heeft de uitstraling van een Hugh Grant, en de betoverende muziek werd gecomponeerd door Nino Rota. Titto Gobbi speelt een kleine, maar belangrijke rol van een partizaan die in het dagelijkse leven een operazanger is en die uiteraard de hoofdrol in de opera krijgt toebedeeld.
Regie: Henry Cras Muziek: Nino Rota met (o.a.) Valentina Cortese, Michael Denison, Dulcie Gray en Titto Gobbi
LOUISE
In 1938 heeft niemand minder dan de grote Abel Gance de opera Louise van Gustave Charpentier verfilmd. De hoofdrol werd gespeeld en gezongen door Grace Moore, wellicht de beroemdste Louise ooit, die ook een grote carrière in Hollywood als filmster heeft gemaakt. Ook de charismatische Franse tenor Georges Thill (Julien) heeft in diverse films gespeeld en behalve een zangcarrière op de planken ook een naam gemaakt als een groot filmacteur.
Grace Moore zingt “Depuis le jour”
Er zijn veel coupures, maar aangezien de film onder supervisie stond van de componist, mogen we aannemen dat hij er mee akkoord ging. De film is helaas niet ondertiteld, maar het booklet bevat een uitgebreid synopsis met een gedetailleerde beschrijving van alle scènes.
Basia con fuoco 