Op zijn nieuwste, zevende opname al voor Decca heeft Benjamin Grosvenor zich over Liszt ontfermd. Dat hij niet over een nacht ijs gegaan vertelde hij openhartig in het interview dat hij gaf aan het New York Times. “I almost feel like you should know the notable recordings of a work like this” zei hij, waarbij hij doelde op de pianosonate. Zo bestudeerde hij zowat alle mogelijke uitvoeringen van het werk: Lupu, Cherkassky, Horowitz, noem maar op.

Of het ook van invloed is geweest op zijn eigen interpretatie? Ongetwijfeld. Wij, mensen, wij worden beïnvloed zelfs als we het niet merken. En toch is zijn lezing van de sonate volkomen eigen. Virtuoos, voornamelijk. Zo virtuoos dat ik in ademnood kwam door het luisteren alleen. Zijn techniek is fabelachtig. Wat ik nog meer bewonder is zijn, hoe moet ik het zeggen, acteervermogen? Acteren op de piano en spanning opbouwen met toetsen alleen tot je beschikking?

Van de andere stukken op de cd ben ik ietsjes minder gecharmeerd. Voornamelijk de drie Petrarca Sonetten uit het tweede boek van ‘Années de Pèlerinage’, die heb ik mooier en lyrischer gehoord: Arrau, Lazar Berman… Maar nog steeds niemand zich kan meten met de interpretatie van Michael Rudy. Volgens mij dan.

FRANZ  LISZT
Pianosonate in b klein, Berceuse, Années de Pèlerinage (Italie), Réminiscences de Norma, Ave Maria
Benjamin Grosvenor (piano)
Decca 4851450