Aida kan ook ook zonder paarden en olifanten buitengewoon imposant zijn

   Nicolas Joel © Julien Benhamou / OnP

Nicolas Joel (6 februari 1953–18 juni 2020), regisseur van deze bijzonder fraaie Aida uit Zürich, stond in 2009 uitgebreid in het nieuws toen bekend werd dat hij, na het vertrek van Mortier, de baas van de Bastille ging worden. Het nieuws werd door de opera minnend publiek toegejuicht: Joels producties werden bijna altijd jubelend ontvangen.

Ook de in 2006 opgenomen Aida ziet er werkelijk schitterend uit. In zijn regie speelt het verhaal zich nog steeds in Egypte af, maar dan eeuwen later, in de late negentiende eeuw, het koloniale tijdperk. De verhoudingen tussen de heersers en de lokale bevolking zijn koel maar correct, mits ze het zich niet in hun hoofd halen om gelijkheid te eisen. Of een liefdesrelatie met een ‘meerdere’ te beginnen.

Het klopt allemaal wel, en levert niet alleen een spannend avondje opera op, maar ook bijzonder fraaie plaatjes (enscenering Ezio Frigerio), die heel veel aan de films van James Ivory doen denken. Bovendien bewijst hij dat het ook zonder paarden en olifanten mogelijk is om en zeer indrukwekkende en imposante triomfscène te ensceneren.

De mannelijke zangers zijn helaas, om het aardig uit te drukken, een beetje onevenwichtig maar beide vrouwen leveren schitterende prestaties op. Luciana D’Intino is een zeer opwindende Amneris en Nina Stemme’s lyrische, maar met een enorme kracht gezongen Aida herinnert me af en toe aan Birgit Nilsson.

Nina Stemme, Salvatore Licitra, Luciana D’Intino, Juan Pons
Zurich Opera Orchestra olv Adam Fischer
BelAir classiques BAC022 (2dvd’s)

Onweerstaanbare Mireille van Gounod

Gounods Roméo et Juliette: Nicolas Joel in Memoriam (6 februari 1953 – 18 juni 2020)

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s