Hoera! Wij hebben een nieuwe tenor! En niet zomaar een tenor, maar een Italiaanse!! Na de jarenlange stoet van (voornamelijk) Amerikanen, Duitsers, Mexicanen, Argentijnen, Polen, Russen en Slovaken kunnen we eindelijk opgelucht ademhalen: het Italiaanse operahart is nog niet dood. De reden waarschijnlijk ook om de eersteling van Vittorio Grigolo de zeer prozaïsche titel De Italiaanse tenor mee te geven.
Maar genoeg sarcasme, want de jongeman kan werkelijk fantastisch zingen. Hij beschikt over een zeer wendbare, lyrische tenor met een volkomen eigen geluid en veel, heel erg veel mogelijkheden.
Wij leven in een tijd waarin alles snel, sneller, snelst moet. Een tijd waarin sterren (ook operasterren ja) als kometen omhoog schieten en net zo snel naar beneden vallen. Een tijd waarin een stem uit duizenden alleen geen garantie is voor een carrière; je moet er immers ook nog geloofwaardig (lees: jong, mooi, slank, strak) uitzien. Je moet kunnen acteren, je moet kunnen bewegen (dus een mopje balletdansen is lekker meegenomen) en – het allerbelangrijkste – je moet op het juiste moment op de juiste plek zijn.
Vittorio Grigolo (geboren in 1977 in Arezzo, Toscane) behoort tot die ‘lucky few’. Als kind al had hij het geluk om samen met Luciano Pavarotti in Tosca op te treden. Hij zong het herdertje in een productie in Rome. Later werd hij aangenomen als ensemblelid bij het Opernhaus Zürich. Zouden ze daar trouwens een neus voor tenoren hebben? Ook Jonas Kaufmann en Piotr Beczala zijn in Zürich begonnen, en zingen er nog steeds.
Grigolo werd een ‘overnight hit’ door als Alfredo in een Traviata-productie ‘op het station’ op te treden. Een voorstelling die door Arte in miljoenen huiskamers live werd ingezonden. Hij trad op naast Anna Netrebko in Manon van Massenet in Londen en volgens de kritieken stal hij de show. Een paar jaar geleden zong hij de Duca in de wereldwijd live uitgezonden Rigoletto in Mantua, met Plácido Domingo in de hoofdrol.
En hij kreeg een exclusief contract met een grote platenmaatschappij. Als jong, beginnend zanger heb je nog niet voldoende repertoire opgebouwd. Om dan al een soloalbum op te nemen, brengt heel wat risico’s met zich mee. Noodgedwongen moet je je tot de meest bekende aria’s beperken. Dat doet Grigolo dan ook. Op Il Corsaro van Verdi en, vooruit, La Favorita van Donizetti na kom je hier geen verrassingen tegen.
Hij zingt ook dingen waar hij nog lang niet aan toe is, mocht hij überhaupt zo ver kunnen komen. Dat is natuurlijk te horen. Voor Cavaradossi, Manrico of Des Grieux is zijn stem te klein en niet krachtig genoeg. Maar met zijn fraaie timbre maakt hij toch echt veel goed.
Het best geslaagd vind ik zijn Rinuccio uit Gianni Schicchi. Hier is hij helemaal op zijn plaats. Hij klinkt natuurlijk, jeugdig en hij zingt met een knipoog. Heerlijk.
Heel erg mooi vind ik ook ‘Quando le sere al placido’ uit Luisa Miller. Aan het eind laat hij een prachtige diminuendo horen, iets waar alleen de besten mee uit de voeten kunnen.
‘Una furtiva lagrima’ uit Donizetti’s L’elisir d’amore vind ik daarentegen iets te gekunsteld, maar met een zeer smachtend gezongen ‘Ecco la casa’ (Le Villi van Puccini) brengt hij mij helemaal in vervoering (Sony Classical 88697752602)
Geboren in 1977, dus hij is 43. Dat is niet echt jong meer… Klopt dat?
LikeLike
Ja. Het zijn dan ook geen nieuwe opnamen.
LikeLike
Maar voorlopig is hij even geschorst begrijp ik https://www.ad.nl/buitenland/heldentenor-vittorio-grigolo-geschorst-na-betasten-operazangeres-op-podium-japan~ab9d3e0a/
LikeLike
Ja.Koen. Vandaar ook mijn artikel. Ik vind het triest. Iets waar ik al een paar jaar geleden voor bang was.
Btw: een heldentenor????? Pffff…
LikeLike
“Lets waar ik al een paar jaar geleden voor bang was.” Grigolo has a reputation for harrassment?
Perhaps ‘heldentenor’ has some esoteric meaning in Dutch? 🙂 Hij is geen heldentenor; wei is Tom Tates?
LikeLike
Nee, hij is, nooit was en waarschijnlijk nooit zal zijn een heldentenor.
Of hij de reputatie had voor ‘sexual harrassment”? Niet dat ik wet, maar hij heeft zich vaker uitgelaten dat hij ‘verslaafd was aan sex”. Maar waar ik werkelijk bang voor was was de haast waarmee hij rollen ging zingen die niet geschikt voor hem waren. Dat alles bij elkaar…
Maar nogmaals: ik schreef het een goede paar jaar geleden
LikeLike
Wie is… Sorry!
LikeLike
Wat een ontzaglijke stommeling! Kennelijk niets geleerd van James Levine, Charles Dutoit, Gustav Kuhn en, recentelijk, Plácido Domingo. En dan gaat het hier niet om, deels nog onbewezen, zaken uit het (verre) verleden, maar om iets van nu en nog wel op het podium. Die kan het wat zijn carrière betreft nu wel schudden, neem ik aan. .
LikeLike
Inderdaad Pieter.
LikeLike
Daniele Gatti had ik nog over het hoofd gezien.
LikeLike
Tom Tates? Geen idee….
LikeLike
Mij schoot nog te binnen: dom, dommer, tenor!
LikeGeliked door 1 persoon
😀
LikeLike
Via https://onlinemerker.com/ een wat andere kijk op de affaire.
LikeLike