Het leven van een operaster gaat niet over rozen. Je wordt geboren met een stem die je daarna probeert om te kneden tot een naar je luisterend instrument. Je leven lang werk je aan je techniek, je neemt taal- en acteerlessen en je houdt je lichaam in conditie want ook het uiterlijk is zeer belangrijk, zeker als je een vrouw bent. En mocht je niet alleen een carrière maar ook een familieleven willen, dan wordt het moeilijk. Geen wonder, dat je je op een bepaald moment gaat afvragen wat het belangrijkst is in je leven en waar je prioriteiten liggen.
In de prachtige documentaire van Tony Palmer (de maker van meer van die prachtige docu’s, denk alleen maar aan de film over Maria Callas) vertelt Renée Fleming, één van de grootste operazangeressen van onze tijd, uitgebreid over haar angsten en twijfels. Wij zien haar tijdens de repetities en optredens, wij bewonderen haar jurken, kijken naar de huisvideo’s met een ogenschijnlijk gelukkig familieleven en pinken een traantje weg luisterend naar haar vertolking van ‘Amazing Grace’ bij Ground Zero.
Bij de presentatie van een nieuwe creatie van de meesterbanketbakker: een chocoladetraktatie genoemd ‘La Diva Renée’ raken wij lichtelijk ontroerd. Zij verdient het.
Basia con fuoco 