Geen van deze orkestrale werken van Camille Saint-Saëns behoort tot het standaard repertoire, iets wat ik mij ook goed kan voorstellen. Het is allemaal aardig en zeer aangenaam, maar of je er voor gaat zitten?

Heel erg misschien nog voor de Suite Algérienne. Daar gebeurt nog wel het een en ander. Wellicht omdat de componist een enorm zwak voor dat land heeft gehad?

 

In 1873 bezocht Saint-Saëns Algerije voor het eerst en het is toen dat hij zijn eendelige werk Rêverie orientale componeerde. Maar het was pas zeven jaar later dat hij er nog de drie andere delen aan toevoegde. De première op 19 december 1880 was een enorm succes. Het zeer ritmische werk is ‘programmatisch’ met de exacte beschrijving van de geluiden die we horen.

De Suite op.49 werd oorspronkelijk gecomponeerd voor harmonium en de Serenade op.15, één van zijn vroegste werken was oorspronkelijk bedoeld als een kamermuziekcompositie voor piano, orgel/harmonium, viool en altviool/cello. Ik heb de Serenade niet eerder gehoord kan dus moeilijk oordelen of de kamermuziekversie interessanter is dan de orkestrale transcriptie, maar zoals het nu klinkt kan het mij niet boeien.

Guillermo Pastrana speelt goed maar niet echt bezield en het orkest zou best wat meer schwung kunnen gebruiken.

CAMILLE SAINT-SAËNS
Suite Algérienne op.60. Suite in D major op.49, Suite in D minor op. 16 bis (version for cello and orchestra), Serenade in E flat major op.15 (version for orchestra, 1865)
Guillermo Pastrana (cello)
Basque National Orchestra/Orquesta Sinfónica de Euskadi olv Jun Märkl
Naxos 8573732  • 67’