In de jaren twintig van de vorige eeuw raakte Martinů in de ban van de Engelse madrigalen. Het gebeurde nadat hij een concert in Praag had bijgewoond van de English Singers, die de werken uitvoerden van o.a. Byrd, Gibbons en Thomas Morley. Voornamelijk de laatste is hem altijd bijgebleven.

Hieronder ‘Aprill is in my Mistris face’ van Thomas Morley, uitgevoerd door het Hilliard Ensemble:

In een interview dat de componist begin jaren veertig in USA had gegeven vertelde hij dat in zijn composities hij het meest werd beïnvloed door de Tsjecho-Slovaakse folklore, Debussy en … Morley:

Die folklore en die ‘Debussy’anisme’ zijn inderdaad in veel van zijn werken – meer of minder – voelbaar, maar dat van de Engelse renaissance viel mij niet eerder op.

Het is de eerste keer dat ik de Madrigalen hoor en hoe mooi (en sereen) ik ze ook vind, echt boeien doen ze niet. Ik heb de cd een paar keer gedraaid en keer op keer betrapte ik mij er op dat mijn gedachten ergens ver weg waren en de muziek verworden was tot een ordinaire muzak. Ligt het aan de muziek of de uitvoering?

Het ensemble Martinů Voices is nieuw voor mij, ik heb ze nooit eerder gehoord, vandaar dat ik mij afvraag hoe de wrken geklonken zouden hebben in de uitvoering door de Hilliards….. Of het Nederlands Kamerkoor..

Bohuslav Martinů
Madrigals
Martinů Voices olv Lukáš Vasilek
Jakub Fišer (viool), Karel Košárek (piano)
Supraphon SU 4237-2