Waarom wordt het tweede vioolconcert van Bruch zo zelden uitgevoerd? Waarom is het toch altijd nummer één dat geprogrammeerd en opgenomen wordt terwijl nummer twee minstens zo mooi is? Het is zo verschrikkelijk onterecht!

Dat zijn opus 44 in d-klein onder het enorme succes van zijn opus 26 in g-klein zal lijden, dat realiseerde Bruch zich ook. Niet voor niets verzuchtte hij dat hij eigenlijk de uitvoeringen van zijn nummer één zou willen verbieden!

Verbieden is dan misschien al te radicaal, het is dan ook niet mogelijk en ook niet wenselijk, maar als we nou eens met de heren en dames concertprogrammeurs zouden afspreken om vaker nummer twee op de affiches te zetten?

Dat het concerto uit 1890 een ‘echte Bruch’ is,  dat hoor je bij de eerste maat al: taaam ta taam…. Die zit. Goed, je komt geen verrassingen tegen, maar dat hoeft ook niet. Er is helemaal niets op tegen om je aan mooie deuntjes, harmonische akkoorden en een orkest in vol ornaat te laven. Romantiek is geen scheldwoord.

Is het tweede concert nog enigszins bekend, de andere stukken op deze cd zijn dat niet. Zelf werd ik bijzonder getroffen door de ontroerende schoonheid van het twee jaar later gecomponeerde In Memoriam. “Een lamentatie, een instrumentale elegie”, heeft Bruch zijn compositie genoemd, maar ontkende verder dat het werk aan een persoon of een gebeurtenis uit het verleden werd opgedragen. En wie zijn wij om hem niet te geloven?

Ik kan mij geen beter pleidooi voor al dat moois voorstellen dan die van de jonge Engelse violist Jack Liebeck.  Dat zijn naam nieuw voor mij is verbaast mij zeer: violisten van zijn kaliber zijn dun gezaaid.

Liebecks viool (een Guadagnini uit 1785) zingt, fluistert en gromt waar nodig. Zijn fluwelen toon en zijn fenomenale strijkvoering doen mij aan die van Perlman denken. Virtuoos en zeer liefdevol. Het verwondert mij dan ook niet dat Liebeck, net als Perlman, naast zijn vele concertoptredens ook solistische bijdragen heeft geleverd aan filmscores, waaronder ‘Jane Eyre’ en ‘Anna Kerenina’.

Voor Hyperion heeft Liebeck al eerder het eerste en het derde vioolconcert van Bruch opgenomen, beiden heb ik meteen besteld.

Mensen: koop de cd en laat je ontroeren!

MAX BRUCH
Violin Concerto No.2 in D minor Op 44, Konzertstück in F sharp minor op. 84, In Memoriam in C sharp minor, Adagio appassionato in F mineur op.57
Jack Liebeck, viool
BBC Scottish Symphony Orchestra olv Martyn Brabbyns
Hyperion CDA68055 • 67’