Als de blinde prinses Iolanta is Anna Netrebko helemaal in haar element
In november 2012 was het dan eindelijk zo ver: Anna Netrebko, al sinds jaren de primadonna assoluta voor veel operaliefhebbers, deed ook Amsterdam aan. En niet zo maar in een concert met losse aria’s, maar in een complete opera. Concertante, weliswaar, maar toch. Een uitverkocht Concertgebouw en een eindeloze jubel vielen haar, volkomen terecht ten deel.
In het kader van de Europese tournee deed Iolanta meerdere steden aan en in Essen werd de voorstelling live door DG opgenomen. Een mooi aandenken voor degenen die erbij waren, voor de anderen een goede kennismaking met een opera die meer bekendheid verdient.
Als de blinde prinses Iolanta is Netrebko helemaal in haar element. Ik zou waarachtig geen andere sopraan weten die de rol met zo veel “sehnsucht” en met zo veel fluweel zou kunnen zingen. Haar arioso “Otchego eto prezhde ne znala” kan je gewoon niet onberoerd laten.
Maar ook de heren rondom de diva zijn zeer goed. Sergey Skorokhodov is een imponerende Vaudémont. Zijn Slavisch getimbreerde tenor klinkt lyrisch en krachtig tegelijk en zijn hoge noten neemt hij met een vanzelfsprekend gemak.
Vitalij Kowaljow, gezegend met een indrukwekkende, diepe bas, is een schitterende Koning René en Alexey Markov maakt als Robert veel indruk met ‘Kto možet sravnit’sya’. Het helpt natuurlijk wel dat hij zowat de mooiste noten in de opera krijgt te zingen.
Het Slovenian Philharmonic Orchestra staat onder de kundige (maar niet meer dan dat) leiding van Emmanuel Villaume, maar is niet van hetzelfde niveau als de zangers
Iolanta’s arioso, opgenomen in het Mariinsky Theater in 2009:
Basia con fuoco 