Fantasie. Zo heet de nieuwe solo cd van David Fray, één van de meest opmerkelijke jonge pianisten van de laatste tijd. Een prikkelende titel die wellicht een tikje overbodig is, want de fantasie en de betovering die muziek, zeker die van Schubert teweeg kan brengen, zijn sterk met elkaar verbonden.

Fantasie is ook de bijnaam van de grote G Major sonate die onder Frays handen opmerkelijk mild en minder ‘bonkerig’ klinkt dan bij veel van zijn collega’s.

Zijn, samen met zijn vroegere leraar Jacques Rouvier uitgevoerde Fantasia D 940, Schuberts beroemdste en zonder twijfel meest geliefde werk voor piano vierhandig steekt de – voor mij nog steeds als maatstaf gehanteerde – uitvoering door Murray Perahia en Radu Lupu naar de kroon

Frays en Rouviers interpretatie klinkt minder dromerig en is meer down to earth wat wellicht aan de snellere tempi kan liggen, maar de poëzie en betovering zijn nog steeds intact. Wat hun nuchtere aanpak nog extra aantrekkelijk maakt is de herkenbaarheid van de aangeslagen toetsen, waardoor je aandacht geen seconde verslapt. Oneerbiedig gezegd: zo gespeeld is het ook minder een oorwurm.

Ook in de maar drie minuten lang durende, maar o zo mooie Hongaarse Melodie laat Fray zich van zijn nuchter-poëtische kant zien. Wie ooit verknocht is geraakt aan de interpretatie van András Schiff moet wel even slikken (alweer het snelle tempo!), maar bij herhaaldelijk luisteren kom je tot de conclusie dat het ook zó kan en onweerstaanbaar blijft. Toch een kwestie van je fantasie gebruiken?

In een interview zei de zeer charismatische jonge Fransman ooit: ‘Ik wil de piano laten spreken en zingen’ en dat lukt hem zeer zeker.

Franz Schubert
Fantasie
Piano Sonata in G major D 894, Hungarian Melody in B minor, Fantasia in F minor for Piano Four Hands D 940, Allegro in A minor for Piano Four Hands D 947
David Fray, Jacques Rouvier piano
Warner Classics 0825646166992 • 79’