Hoe zou het toch komen dat de eerste pianosonate van Brahms zo weinig opgenomen is? Toegegeven: naast zijn derde klinkt de eerste als – letterlijk –  een harde noot, die zich niet makkelijk laat kraken. Mij heeft het zeker behoorlijk wat tijd gekost voordat de compositie tot mij doordrong, maar toen het eenmaal zo ver was bleef ik er naar luisteren. Fascinerend.

De interpretatie van Lukas Geniušas viel mij aanvankelijk tegen, maar na een paar keer aandachtig luisteren moest ik mij gewonnen geven. De Andante (nach einem altdeutschen Minneliede) klinkt onder zijn handen inderdaad beminnelijk, maar dan wel met enige afstand. Een veilig rustpunt tussen flitsende Allegro en een gehaaste Scherzo.

Geniušas is geen makkelijke interpreter. Het is niet easy going en zeer zeker niet vanzelfsprekend wat hij ons voorschotelt, daar heeft hij diep over nagedacht. Zoals het een echte leerling van Vera Gornostaeva, de befaamde lerares die ook Pogorelič onder haar studenten mocht rekenen, betaamt legt hij zijn eigen stempel op de door hem gespeelde werken.

Zo ook op de Hammerklavier Sonate, waarbij hij de tempo in Allegro letterlijk opvat. Eigenzinnig en dwingend. Geen cd om op de achtergrond te draaien, wat eigenlijk de beste aanbeveling is.

Johannes Brahms
Piano Sonata No.1 Op.1

Ludwig van Beethoven
Piano Sonata No.29 (Hammerklavier Sonata)
Lukas Geniušas
Piano Classics PCL0075